ΕΞΕΔΟΘΗΣΑΝ
ΑΙΣΧΥΛΟΥ
Πέρσαι, Μετάφρ. Ιωάννου Ζερβού 1.50
Αγαμέμνων, Μετάφρασις Ιω. Γρυπάρη 1.50
Χοηφόροι, Μετάφρ. Ιω. Γρυπάρη 1.50
Ολόκληρος ο Αισχύλος εις 7 τόμους 10.50
ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ
Αντιγόνη, Μεταφρ. Κ. Χρηστομάνου 1.50
Τραχίνιαι, Μεταφρ. Α. Καμπάνη 1.50
Οιδίπους Τύραννος, Μετ. Α. Καμπάνη 1.50
Φιλοκτήτης, Μετάφρ. Α. Καμπάνη 1.50
Αίας, Μετάφρασις Κ. Βάρναλη 1.50
Ηλέκτρα, Μετάφρ, Μ. Αυγέρη 1.50
Οιδίπους επί Κολ. Μ. Ηλ. Βουτιερίδου1.50
Ολόκληρος ο Σοφοκλής εις 7 τόμους 10.50
ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ
Ιφιγένεια η εν Ταύρ, Μτ. Κυπαρίσση 1.50
Ιππόλυτος ο Στεφαν, Μτ Α. Τανάγρα 1.50
Φοίνισσαι, Μετάφρ. Ν. Ποριώτη 1.50
Άλκηστις, Μετάφρ. Γ. Τσοκοπούλου 1.50
Βάκχαι, Μετάφρ. Κ. Βάρναλη 1.50
Μήδεια, Μετάφρ. Ά. Τανάγρα 1.50
Ικέτιδες, Μετάφρ. Ν. Ποριώτη 1.50
Κύκλωψ, Μετάφρ. Γ. Τσοκοπούλου 1.50
Ίων, Μετάφρ. Π. Δημητρακοπούλου 1.50
Ανδρομάχη, Μετάφρ. Γ. Τσοκοπούλου 1.50
Ηλέκτρα, Μετάφρ. Α. Τανάγρα 1.50
Ηρακλής μαινόμενος, Μετ. Κ. Βάρναλη 1.50
Ιφιγένεια η εν Αυλίδι, Μτ Ι. Φραγκιά 1.50
Ηρακλείδαι, Μετάφρ. Κ. Βάρναλη 1.50
Ρήσος, Μετάφρασις Α. Καμπάνη 1.50
Ελένη, Μετάφρασις Α. Καμπάνη 1.50
Ορέστης, Μεταφρ. Ιω. Ζερβού 1.50
Εκάβη, Μετάφρασις Ν. Ποριώτη 1.50
Τρωάδες, Μετάφρασις Α. Καμπάνη 1.50
Ολόκληρος ο Ευριπίδης εις 19 τόμους 28.50
ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ
Ειδύλλια, Μετάφρασις Ιω. Πολέμη 2. —
ΟΜΗΡΟΥ
Ιλιάς, Μτ. έμμετρ. Ι. Ζερβού, τόμ.6 6. —
Οδύσσεια, Μτ. έμμ. Ι. Πολυλά τόμ. 6 6. —
ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ
Εκκλησιάζουσαι, Μτ. Π. Δημητρακοπ. 2. —
Όρνιθες, Μετ. Π. Δημητρακοπούλου 3 —
Βάτραχοι, Μετ. Π. Δημητρακοπούλου 3. —
Λυσιστράτη, Μετ. Π. Δημητρακοπούλου 2. —
Νεφέλαι, Μετ. Π. Δημητρακοπούλου 2. —
Αχαρνής, Μετάφρ. Μ. Αυγέρη 2.50. —
Ιππής, Μετάφρασις Μ. Αυγέρη 2.50. —
Σφήκες, Μετάφρασις Μ. Αυγέρη 2.50. —
Ειρήνη, Μετάφρασις Μ. Αυγέρη 2.50. —
Πλούτος, Μετάφρασις Μ. Αυγέρη 2.50. —
Θεσμοφοριάζουσαι, Μετ. Μ. Αυγέρη 2.50. —
Ολόκληρος ο Αριστοφάνης εις 11 τόμ. 27. —
ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ
Απομνημονεύματα, Μετ. Κ. Βάρναλη 2.50. —
Κύρου Ανάβασις, Μ. Δ. Αναστασ. τόμ. 2 5. —
ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ
Χαρακτήρες, Μετάφρ. Μ. Σιγούρου 1. —
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ
Πελοπονν. πόλεμ. Μτ. Ι. Ζερβού τ.4 10. —
ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ
Άπαντα, Μτ. Ιω. Κονδυλάκη, τομ 6 18. —
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ
Αθηναίων Πολιτεία, Μετ. Ιω. Ζερβού 3. —
Ηθικά Νικομάχεια, Μετ Κ. Ζάμπα 5. —
Περί ψυχής, Μεταφρ. Π. Γρατσιάτου 3. —
Μικρά Φυσικά, Μετ. Π. Γρατσιάτου 3. —
ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ
Οι Τρεις Ολυνθιακοί, Μτ. Ν. Γκινοπούλ. 1. —
Ο περί στεφάνου λόγος, Μ. Γκινοπούλ. 2. —
Οι τέσσερες φιλιππικοί, Μτ. Γκινοπούλ. 1.50 —
ΠΛΑΤΩΝΟΣ
Ευθύφρων, Μετ. Αλ. Μωραϊτίδου 1.20. —
Απολογία Σωκράτ. Μτ. Α. Μωραϊτίδου 1.50. —
Κρίτων, Μετάφρ. Ν. Γκινοπούλου 0.80. —
Φαίδων, Μετάφρ. Αρ. Χαροκόπου 2.50. —
Κρατύλος, Μετάφρασις Κ. Ζάμπα 2.50. —
Θεαίτητος, Μετάφρασις Κ. Ζάμπα 3. —
Σοφιστής, Μετάφρασις Κ. Ζάμπα 2.50. —
Πολιτικός, Μετάφρασις Κ. Ζάμπα 2.50. —
Παρμενίδης, Μετάφρ. Π. Γρατσιάτου 2. —
Φίληρος, Μετάφρασις Κ. Ζάμπα 2.50. —
Συμπόσιον, Μετ. Ν. Κουντουριώτου 2.50. —
Φαίδρος, Μετάφρασις Κ. Γούναρη 2. —
Αλκιβιάδης Α' και Β', Μτ. Καζαντζάκη 2.50. —
Ίππαρχος — Αντερασταί, Μετάφρασις Κ. Κωνσταντινίδου 0.80. —
Χαρμίδης, Μετάφρασις Α. Καμπάνη 0.80. —
Λάχης, Μετάφρασις Α. Καμπάνη 2. —
Λύσις, Μετάφρασις Α. Καμπάνη 2. —
Ευθύδημος, Μετάφρ. Ιω. Γρυπάρη 1.50
Πρωταγόρας, Μετάφρ. Α. Χαροκόπου 2. —
Γοργίας, Μετάφρ. Αλ. Φιλαδελφέως 3. —
Μένων, Μετάφρ. Χ. Παπαντωνίου 1.50. —
Ιππίας μείζων και ελάσσων, Μτ. Ζάμπα 2.50. —
Μενέξενος, Μετάφρ. Ιω. Ζερβού 1. —
Πολιτεία, Μετ. Ιω. Γρυπάρη, τόμοι 2 6. —
Τίμαιος, Μετάφρ. Π. Γρατσιάτου 3. —
Κριτίας, Μεταφρ. Α Χαροκόπου 1. —
Νόμοι και Επινομίς, Μετ. Ζάμπα, τόμ.2 8. —
Ερυξίας — Αξίοχος — Αλκυών, Μτ. Μάνεση 1. —
Δημόδοκος — Σίσυφος — Κλειτοφών — Ίων — Μίνως, Μετ. Ν. Καζαντζάκη 2. —
Θεάγης — περί Δικαίου — περί Αρετής, Μετάφρασις Λιμπεροπούλου 0.80. —
Επιστολαί και Όροι, Μετ. Κ. Ζάμπα 2. —
Ολόκληρος ο Πλάτων εις 33 τόμους 65.70. —
ΗΡΟΔΟΤΟΥ
Μούσαι, Μετ. Α Σκαλίδου, τόμ. 4 12. —
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ
Βίοι Παράλληλοι, Μτ. Α. Ραγκαβή, τ. 10 30. —
ΕΠΙΚΤΗΤΟΥ
Εγχειρίδιον, Μετ. Α. Καμπάνη 0.50. —
ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ
Εκδιδομένη υπό την διεύθυνσιν του Δρος I. ΖΕΡΒΟΥ
E. Renan Οι Απόστολοι Μετ. Μπάμπη Αννίνου Εις την σειράν της Ιστορίας των αρχών του Χριστιανισμού, έργου όπερ, ανεξαρτήτως θεολογικών και θρησκευτικών γνωμών, παρέχει τας πλέον σημαντικάς και βασίμους πληροφορίας διά την ανάπτυξιν της χριστιανικής θρησκείας, «Οι Απόστολοι» είναι το κατ' εξοχήν ιστορικόν σύγγραμμα περί της εξελίξεως του πρώτου χριστιανικού κλήρου, περί των συσταθεισών τότε αποστολικών εκκλησιών και των αρχικών σχέσεων της χριστιανικής θρησκείας προς τον Εβραϊσμόν, τον Ελληνισμόν και τας εκ τούτων αιρέσεις. Είναι συνεπώς υψίστου ενδιαφέροντος, ο δε φιλοσοφικός νους, η ποίησις και η παραστατικότης του ύφους, ίδια χαρίσματα του συγγραφέως, το καθιστώσι κατ' εξοχήν τερπνόν. Δρ.5. —
O. Lombroso Ο πνευματισμός και ο υπνωτισμός Μετάφρ. Μ. Καΐρη Το τελευταίον έργον του ιατρού ψυχολόγου και διασήμου εγκληματολόγου Λομπρόζο. Εν αυτώ περιλαμβάνονται, διερευνώνται και συσχετίζονται τα πνευματιστικά και υπνωτιστικά πειράματα εφ' όσον παρουσιάζουσιν εκδηλώσεις εξαιρετικών ιδιοτήτων της ανθρωπινής ψυχής. Εκ πάντων δε τούτων μια πίστις εις την μετά θάνατον ζωήν προσκομίζεται υπό του φυσιολόγου συγγραφέως. Δρ.4. —
Paul de Régla Μετ. Ν. Κουντουριώτου Η Γυναίκα Βιβλίον νεωτεριστηκόν, αποτελούν μελέτην αρτίαν περί της γυναικός ως ατόμου, ως μέλους οικογενείας και ως κοινωνικού παράγοντος από ψυχολογικής, κοινωνιολογικής και φιλοσοφικής απόψεως. Τα αισθήματα, τα ελαττώματα και αι αρεταί της γυναικός, ο έρως, η στοργή, η ματαιότης, η τρυφερότης, η αφοσίωσις, η κρυψίνοια, η κομψότης κλπ. εικονίζονται και ψυχολογούνται με οξείαν παρατηρητικότητα και ακρίβειαν. Δρ. 3. —
Charles Richet Γενική Ψυχολογία Μετ. Ν. Κουντουριώτου Γενικεύων τα φυσιολογικά πορίσματα και τας ψυχολογικάς παρατηρήσεις και συστηματικώς συσχετίζων περιέλαβε τα θετικά συμπεράσματά του ο Richet εις έν έργον υπό τον τίτλον &Γενική Ψυχολογία&, όρου το πρώτον ήδη τιθεμένου. Προαγόμενος εκ του βιολογικού πορίσματος ότι ανακλαστική πράξις, ένστικτον, νόησις αποτελούσι την ανυπέρβλητον περιοχήν, εν η αναγκαστικώς διατρίβει και αναστρέφεται πάσα ψυχολογική έρευνα από του απλουστέρου ζώου μέχρι του ανθρώπου, εξετάζει την ερεθισιμότητα, το νευρικόν σύστημα, την ανακλαστικήν κίνησιν, το ένστικτον, την συνείδησιν, την αίσθησιν, την μνήμην κλπ. Δρ.4. —
J. Rogues de Fursac Η φιλαργυρία Μετ. Ν. Κουντουριώτου Εμβριθής μελέτη φιλοσοφική, ψυχολογική και φυσιολογική του πάθους της φιλαργυρίας από θετικιστικής απόψεως. Δεδομένου ότι η φιλαργυρία είναι υπερτροφία του ενστίκτου της αποταμιεύσεως, εξετάζεται βιολογικώς η εξέλιξις του ενστίκτου τούτου από του πρωτοκυττάρου διά του φυτικού και ζωικού κόσμου μέχρι του ανθρώπου. Ακολουθεί η παθολογική έρευνα, συμπτώματα, αιτιολογία, διάγνωσις. Έν δε μόνον κεφάλαιον λείπει, η θεραπεία, καθόσον η φιλαργυρία είναι πάθος ανίατον, όπερ τείνει ευτυχώς να εκλείψη χάρις εις τας οσημέραι υπό της κοινωνικής προόδου καταπολεμήσεις των αιτίων αυτής. Δρ. 3. —
E. Haeckel Η καταγωγή του ανθρώπου Μετ. Α. Φαρμακοπούλου Εμβριθής ερμηνευτής και εκλαϊκευτής της Δαρβινίου θεωρίας της εξελίξεως ο Χαίκελ εξετάζει εις το βιβλίον του τούτο και αναλύει τα της εξελίξεως του ζωικού βασιλείου μέχρι του ανθρώπου και τους σταθμούς της προόδου αυτού μέχρι του σημερινού τύπου. Δρ. 2 —
J. Loahbock Πώς να ζήτε Μετ. Θ. Φλωρά Είναι έν από τα χρησιμότερα και τερπνότερα σοβαρά βιβλία δια κάθε αναγνώστην. Αφηγηματικόν, μεστόν ωφελίμων γνωμών φιλοσοφικών και εμπειρικών, με ανέκδοτα και με συμπερασματικήν σκέψιν απηρτισμένον, αποτελεί πρακτικόν οδηγόν της χρησιμοποιήσεως της ζωής Δρ. 3. —
W. James (Τζέιμς) Η θεωρία της συγκινήσεως Μετ. Ν. Καζαντζάκη Θεμελιώδης ενέργεια του ανθρωπίνου οργανισμού είναι η συγκίνησις, ήτοι αφ' ενός η εκ του εξωτερικού κόσμου αίσθησις και αντίληψις και αφ' ετέρου η υποκειμενική διαμόρφωσις και φανέρωσις, από των πλέον στοιχειωδών και κοινών συγκινήσεων μέχρι των πλέον συνθέτων τελειοτέρων. Τοιουτοτρόπως εξετάζων και αναλύων την συγκίνησιν ο Τζέιμς παρέχει πρωτοτύπως και διαφωτιστικώς ιδίαν θεωρίαν φυσιολογικής ψυχολογίας. Δρ. 3. —
Fr. Paulhan Η ηθική της ειρωνείας Μετ. Χ. Δαραλέξη Μετά φιλοσοφικήν επισκόπησιν των ανθρωπίνων σκέψεων και των κοινωνικών σχέσεων, επί τη βάσει δε της φυσιολογικής ψυχολογίας εξετάζει το βιβλίον τούτο και αναλύει την ειρωνείαν ως σκέψιν και ως έκφρασιν και χαρακτηρίζει την ηθικήν και την ανήθικον όψιν αυτής εις τας καθημερινάς εκδηλώσεις και εις τας καλλιτεχνικάς και γενικωτέρας μορφάς αυτής. Δρ. 8. —.
X. Dastre Η ζωή και ο θάνατος Μετ. Ι. Στρατηγοπούλου Από βιολογικής και φιλοσοφικής απόψεως εξετάζεται και εξηγείται το φαινόμενον της ζωής και το εναλλάσσον φαινόμενον του θανάτου εις τον ενόργανον κόσμον, ιδίως δε εις τον άνθρωπον. Η έκθεσις και εξέλεγξις όλων των σχετικών θεωριών, τα κρατήσαντα εκάστοτε δόγματα, τα δεδομένα της ζωικής ιστορίας, τα εκ της χημείας και γενικώς εκ της επιστήμης συμπεράσματα παρατίθενται παράλληλα με την παρεχομένην θεμελιώδη δι' επιστημονικών τρόπων εξήγησιν της ζωής και του θανάτου. Δρ. 4. —
Gast. Danville Η ψυχολογία του έρωτος Μετ. Χ. Δαραλέξη Επιστημονική αλλά και ποιητικά διατυπωμένη εξήγησις του ανθρωπίνου έρωτος εις όλας τας εκδηλώσεις αυτού δίδεται διά του έργου τούτου, που περιέχει συνάμα ό,τι διά τον έρωτα εγνωμάτευσεν η φιλοσοφία, η ποίησις και η επιστήμη από της αρχαιότητος μέχρι σήμερον. Συμπέρασμα δε προκύπτει ότι ο έρως είναι φυσική και όχι ανώμαλος, υπερτέρα και όχι έκφυλος λειτουργία της ζωής. Δρ. 3. —
W. Wundt Σύστημα Φιλοσοφίας Μετ. Α. Δαλεζίου Το σημαντικώτατον σύγγραμμα του μεγάλου συγχρόνου φιλοσόφου της Γερμανίας. Έρευνα περί της αιτίας, της σκοπιμότητος και της ανάγκης της φιλοσοφίας, ήτις είναι η σύνδεσις και η σύνθεσις των εμπειρικών επιστημών εις μίαν κοσμοθεωρίαν, ανταποκρινομένην προς τας ανάγκας της διανοήσεως και του συναισθήματος. Επισκόπησις των μαθηματικών επιστημών και των τρόπων του συλλογισμού εις αυτάς, συσχέτισις των επιστημών προς αλλήλας, ιεραρχία και συνάρτησίς των και διατύπωσις των μεθόδων της δυνατής ανθρωπίνης λογικής και συναφώς της ψυχολογίας. Αντιδιαστολή της επιστημονικής και της φιλοσοφικής σκέψεως, διαίρεσις των φιλοσοφικών εννοιών εις κοσμολογικάς, ψυχολογικάς και οντολογικάς και τέλος διχασμός τούτων εις φιλοσοφίαν της φύσεως και φιλοσοφίαν της διανοίας. Τοιαύτα τα κεφάλαια, αποτελούντα την εισαγωγήν και την αφετηρίαν του φιλοσοφικού συστήματος του Wundt, συγκεντρούνται κατόπιν εις συνολικόν συμπέρασμα, καθ' ο κοινωνικώς μεν συνάγεται ροπή της ανθρωπότητος προς συνένωσιν όλων των πολιτισμένων εις μίαν μόνην κοινότητα, φιλοσοφικώς δε διαπιστούται ότι η ανθρωπίνη ζωή σκοπεί την προϊούσαν διανοητικήν κοσμοεξέλιξιν. Έπονται δύο κεφάλαια περί φιλοσοφίας της Θρησκείας και περί Αισθητικής. Το έργον δίτομον, μεταφρασθέν εκ της τελευταίας γερμανικής εκδόσεως τιμάται Δρ.18. —
Ernest Renan Ο Βίος του Ιησού Μετ. Α. Καμπάνη Το πολύκροτον σύγγραμμα του μεγάλου Ασιανολόγου και φιλοσόφου Ρενάν, διά του οποίου ηθέλησε ναποκαταστήση εν όλαις ταις λεπτομερείαις την ζωήν και το έργον του Ιησού και να συναγάγη ηθικά και γενικώτερον φιλοσοφικά συμπεράσματα περί της ιδρύσεως του Χριστιανισμού, της εξελίξεώς του και των αποτελεσμάτων του. Η μετάφρασις εκ της οριστικής εκδόσεως πλήρης μετά των σημειώσεων, των σχολίων και των παραπομπών. Δρ. 8.50
M. Maeterlingk Ο Θάνατος Μετ. Χ. Δαραλέξη Το άπειρον μυστήριον του θανάτου, η μεγάλη απορία του αν υπάρχη μετά θάνατον ζωή και υπάρχουσα ποία τις είναι, αποτελούσι το θέμα της εξόχως βαθυστοχάστου και υποβλητικής μελέτης του Βέλγου ποιητού φιλοσόφου. Αι πίστεις και αι υποθέσεις των θρησκειών, των φιλοσοφικών θεωριών, των επιστημονικών αντιλήψεων διερευνώνται με σαφήνειαν. Καθορίζεται δε τι εξ όλων αυτών είναι άξιον αποδοχής και τι παρουσιάζεται ως δημιούργημα αυθαιρέτου ηθικής σκοπιμότητος. Αντί άλλης περιλήψεως παραθέτομεν τίτλους τινών κεφαλαίων: «Η αδικία μας προς τον θάνατον». — «Η επικοινωνία με τους νεκρούς». — «Η μετενσάρκωσις». — «Δύο απόψεις του απείρου». Δρ. 3. —
Th. Ziehen Εγκέφαλος και ψυχή Μετ. Α. Δαλεζίου Η σχέσις του εγκεφάλου προς την ψυχήν από βιολογικής και φιλοσοφικής συνάμα απόψεως μετ' επισκοπήσεως του τι εν τω παρελθόντι επιστεύετο ή εδιδάσκετο περί τούτου υπό των θρησκειών, των φιλοσοφικών θεωριών και των επιστημονικών υποθέσεων, αποτελεί το θέμα του έργου τούτου, όπερ καταλήγει εις θετικήν τινα επισκόπησιν του προβλήματος επί τη βάσει της νεωτάτης θεωρίας της γνώσεως. — Δρ. 2.50
Ch. Darwin Περί της γενέσεως των ειδών Μετ. Ν. Καζαντζάκη Το κεφαλαιώδες περί της εξελίξεως έργον του μεγάλου φυσιολόγου, το αναλυτικόν και εύληπτον, μεταφρασθέν, εκ της οριστικής τελευταίας εκδόσεως. Επί τη βάσει των εμπειρικών και των επιστημονικών παρατηρήσεων, όσας παρέσχον αι θετικαί επιστήμαι και ιδίως η φυσική, η γεωλογία, η φυτολογία, η ζωολογία μετά βαθείας αντιλήψεως και επιστημονικώς φιλοσοφικού πνεύματος αποκαθίστανται, διατυπούνται και καθορίζονται εις τας λεπτομερείας των οι θεμελιώδεις νόμοι της εξελίξεως, ο του αγώνος της υπάρξεως και ο της επιλογής των ειδών, με τοιαύτην σαφήνειαν και φιλολογικότητα, ώστε το κλασσικόν τούτο σύγγραμμα, με όλην την αυστηράν επιστημονικήν υφήν του, αποτελεί έν των τερπνοτέρων και μάλλον ψυχαγωγικών μελετημάτων. Δρ. 9. —
P. Β. Chanterie de la Saussaye Ιστορία της θρησκείας, Σινών, Ιαπώνων Μετάφρ. Α. Δαλεζίου Πλήρης επιστημονική και φιλολογικώς εύληπτος έκθεσις των Σινο — Ιαπωνικών θρησκειών Βουδδισμού, Κονφουκιανισμού, Ταοϊσμού κλπ., κατά τε την ιστορικήν αυτών εξέλιξιν, φιλοσοφικήν, κοινωνικήν, ηθικήν, δογματικήν και την ασκουμένην ήδη λατρείαν. Πλήρης βιβλιογραφία επιτάσσεται του έργου. Δρ. 1.50. —
A. Schopenhauer Σκέψεις και αποσπάσματα Μεταφρ. Ν. Κουντουριώτου Χαρακτηριστική εκλογή εκ των έργων του διασήμου φιλοσόφου και ηθικολόγου γενομένη υπό του συγχρόνου γάλλου συγγραφέως κ. Bourdeau, προτάσσοντος βιογραφίαν και επιτυχή κρίσιν περί του Σοπενάουερ, ως ανθρώπου και ως συγγραφέως. Τα κυριώτερα των εν τω τόμω αποσπασμάτων είνε τα περί οδυνών του κόσμου, περί θανάτου, περί τέχνης, περί εγωισμού, η πολύκροτος μεταφυσική του έρωτος και το περί γυναικός δοκίμιον Δρ. 4. —
A. Schopenhauer Επί της θρησκείας Μεταφρ. Ν. Κουντουριώτου Εις το πρώτον μέρος του βιβλίου συζητείται κατά τον Πλατωνικόν διαλογικόν τρόπον τι είνε αι θρησκείαι, κατά πόσον αι αλληγορίαι των υποκρύπτουν επιστημονικάς αληθείας και αν η θρησκεία εν γένει χρειάζεται και ωφελεί. Έπονται αναλύσεις περί του Χριστιανισμού εν συναρτήσει προς τον Ιουδαϊσμόν, τον Βουδδισμόν και γενικώτερον τον θεϊσμόν, γνώμαι περί του ορθολογισμού, του πανθεϊσμού κλπ. Εν τέλει παρατίθενται αι διάσημοι μελέται του Σοπενάουερ: άρνησις της θελήσεως του ζην, το μηδέν της υπάρξεως και περί της αυτοκτονίας. Δρ. 3. —
Η. Βercson Το γέλοιο Μετ. Ν. Καζαντζάκη Σπανίως δύναται να ευρεθή έργον κατά φιλολογικήν πρωτοτυπίαν, τερπνήν σαφήνειαν και φιλολογικήν διατύπωσιν εφάμιλλον προς το έργον τούτο του κορυφαίου συγχρόνου φιλοσόφου της Γαλλίας. Εν αυτώ αναλύεται με καταπληκτικήν γενικότητα, μέθοδον, σαφήνειαν και ουχ ήττον διά συγκεκριμένων παραδειγμάτων η ψυχολογία του γέλωτος, η αιτία του, ο τρόπος της παραγωγής του, ήτοι το αστείον, το κωμικόν, η ειρωνεία, η φαιδρά παράστασις, το λεκτικόν τέχνασμα κλπ. δι' αναδρομής εις την παγκόσμιον φιλολογίαν και δι' οξείας επισκοπήσεως των σχετικών κοινωνικών φαινομένων. Δρ. 3.
Louis Büchner Ο κατ' Επιστήμην άνθρωπος. Μετ. Αν. Φαρμακοπούλου Το έργον διαιρούμενον εις τρία μέρη εξετάζει από βιολογικής κυρίως απόψεως: Πόθεν ερχόμεθα; Ποίοι είμεθα; Πού βαίνομεν; Η πρωτογενής του ανθρώπου κατάστασις, η κατ' εξέλιξιν καταγωγή του, η σημερινή φυσιολογία και η κοινωνική, ηθική και πολιτική του υπόστασις εκτίθενται με το αναλυτικόν πνεύμα και την εξαιρετικήν ευρυμάθειαν του διασήμου επιστήμονος, τον οποίον απέδωκε με ακρίβειαν ο γνωστός συγγραφεύς δημοσιολόγος κ. Φαρμακόπουλος. Αρ. 4. —
A. Debay Φιλοσοφία του γάμου. Μετ. Θ. Ορφανίδου Ο φυσιολόγος συγγραφεύς, του οποίου όλα τα έργα εσημείωσαν καταπληκτικήν επιτυχίαν εκδόσεων εν Γαλλία και πανταχού της Ευρώπης, πραγματεύεται τα του έρωτος, της ευτυχίας, της συζυγικής πίστεως, της ζηλοτυπίας, της μοιχείας, του διαζυγίου, της αγαμίας από βιολογικής και ηθικής απόψεως. Η μετάφρασις έγινεν εκ της 115ης εκδόσεως. Δρ. 8. —
A. Fouillé Η φιλοσοφία του Σωκράτους. Βράιλα Αρμένη Το δίτομον σπουδαίον σύγγραμμα του Φουγιέ περί της φιλοσοφίας του Σωκράτους ως ιδεολογίας και ως ηθικής συνέπτυξεν ο Έλλην συγγραφεύς εις βιβλίον γενικώς προσιτόν δια την σαφήνειαν, την λογικήν μέθοδον και το ύφος του. Εις αυτό διευκρινίζονται αι Σωκρατικοί αντιλήψεις επί τη βάσει των έργων του Πλάτωνος και του Ξενοφώντος, φαίνεται δε εναργώς το ύψος και η έκτασις της διδασκαλίας του μεγάλου φιλοσόφου. Δρ. 2. —
Ernest Renan Ο Αντίχριστος. Ο φιλόσοφος και καλλιτέχνης συγγραφεύς, ο μέγας Ασσυριανολόγος και Εβραϊστής Ρενάν εξιστορεί με το θαυμάσιον ύφος του τα της παραδόσεως περί Αντιχρίστου κατά τους πρώτους μετά Χριστόν χρόνους επί τη βάσει των αυθεντικών κειμένων. Η φανέρωσις της τότε κοινωνικής και πολιτικής καταστάσεως, η ανάπτυξις της Χριστιανικής θρησκείας και όλα τα συναφή θέματα φιλοσοφικά και ιστορικά καθορίζονται εις το έργον τούτο. Δρ. 3. —
Max Nordau Ψυχολογική φυσιολογία. Μετ. Η. Οικονομοπούλου Υπέρμαχος των ηθικών της κοινωνίας βάσεων, απολογητής των παλαιών αξιών κατά τρόπον όχι δογματικόν, αλλά ορθολογιστικόν, παρουσιάζεται ο Νορντάου εις το έργον του υπό τον τίτλον «Ψυχολογική φυσιολογία του πνεύματος και της ιδιοφυίας». Καταπολεμεί την επαναστατικήν ροπήν εις την ιδεολογίαν και ιδίως αναλύει και καθορίζει από φυσιολογικής απόψεως τι είναι ο ορθός νους, η ιδιοφυία και η μεγαλοφυία. Δρ. 2. —
C. Flammarion Ο Θεός εν τη φύσει. Μετάφρασις Α. Ζάρκου Τας επιστημονικάς περί του σύμπαντος γνώσεις, κυρίως τας αναγομένας εις τον ευρύν ορίζοντα των φυσικών νόμων και της αστρονομίας, παρουσιάζει εις το βιβλίον του αυτό ο Φλαμμαριών. Αφορμώμενος από το δόγμα του Θεϊσμού και καταλήγων εις αναγνώρισιν της λογικής και της αρμονίας του κόσμου, από τους πλέον γενικούς νόμους έως εις τας ελαχίστας λεπτομερείας των υπάρξεων, παρουσιάζει με πειστικότητα την υπόστασιν Ανωτάτου Όντος δημιουργού της ζωής. Δρ. 4. —
Léon Tolstoï Η σονάτα του Κρόυτζερ. Μετ. Σ. Φραγκοπούλου Υπό τύπον διηγήματος, με ιδιαιτέραν φιλολογικήν αξίαν, συνάμα δε και με δύναμιν συλλογισμού, αναπτύσσει ο Τολστόη τας γνώμας του περί γάμου και περί των αιτίων της ανηθικότητος καθώς και τας βασιζομένας εις τον Χριστιανισμόν αρχάς του περί ατομικής και κοινωνικής ηθικής. Δρ. 2. —
Léon Tolstoï Το σχολείον Γιασνάιας Πολιάνας. Μετάφρ. Βλ. Σκορδέλη Είναι αι ιδέαι του Τολστόη περί εκπαιδεύσεως και ηθικής ανατροφής των παίδων, βασιζόμεναι εις φυσιολογικάς, ψυχολογικάς και κοινωνικάς παρατηρήσεις. Προς εφαρμογήν αυτών ο συγγραφεύς ίδρυσε πρότυπον σχολείον εις το κτήμα του Γιασνάια Πολιάνα και τα συμπεράσματα και ταποτελέσματα της διδασκαλίας περιλαμβάνει επίσης εις το βιβλίον, το οποίον ούτως είναι μεγίστου κοινωνικού και παιδαγωγικού ενδιαφέροντος. Δρ. 3. —
C. Flammarion Το άγνωστον Μετάφρ. Aλ. Γεωργιάδου Τα ανεξήγητα φαινόμενα, τα θετικώς ήδη βεβαιούμενα υπό παρατηρητών και επιστημόνων αξιοπίστων, εκτίθενται εις το βιβλίον τούτο του αστρονόμου μεταφυσικού. Εμφανίσεις και εκδηλώσεις θνησκόντων, οπτασίαι, τηλεπάθεια, όρασις εξ αποστάσεως, ψυχικαί επικοινωνίαι, προφητείαι και προρρήσεις του μέλλοντος και όνειρα αξιοσημείωτα εξηγούνται ούτως, ώστε να προκύπτη το συμπέρασμα, ότι υπάρχει ψυχή, έχουσα δυνάμεις αγνώστους εις την επιστήμην, ενεργούσα πέραν των αισθήσεων και προγινώσκουσα το πεπρωμένον. Δρ. 3. —
Léon Tolstoï Η ανάστασις. Μετ. Οικονομοπούλου Πολέμιος του ηθικού καθεστώτος, μισών τας προλήψεις και τα συμβατικά ψεύδη, υπέρμαχος της ισότητος και της αλληλοβοηθείας παρουσιάζει ο Τολστόη υπό καλλιτεχνικόν τύπον αφηγήσεως τα άτοπα της σημερινής κοινωνίας και υποδεικνύει τρόπους εξαγνίσεως του άνθρωπου. Αφ' ότου εδημοσιεύθη «η Ανάστασις» εξακολουθεί να διαδίδεται καταπληκτικώς και η εξ αυτής επίδρασις εν Ρωσία και αλλαχού είναι μεγίστη. Δρ. 3. —
Léon Tolstoï Αι νέαι ιδέαι Μετ. Οικονομοπούλου Επιτομή της ιδεολογίας και των ηθικών και κοινωνικών αρχών του Τολστόη είναι το βιβλίον τούτο, εις το οποίον εξετάζονται πώς είναι τώρα και πώς πρέπει να είναι η Ζωή, ο Άνθρωπος, η Κοινωνία, η Θρησκεία, η Εξουσία, η Πατρίς, ο Πλούτος, η Εργασία, η Επιστήμη, η Τέχνη, ο Έρως, η Γυνή, το Αγαθόν, η Αλήθεια κλ. Πολλά αξιώματα και γνωμικά εξ όλων των έργων του Τολστόη περιλαμβάνονται επίσης εις το βιβλίον τούτο. Δρ. 2. —
Μαx Nordau Ο εκφυλισμός. Μετ. Αγγέλου Βλάχου Ιατρός και φρενολόγος ο Νορδάου ενέκυψεν εις την μελέτην της συγχρόνου κοινωνίας και των νοσηρών εκδηλώσεων της· συμπέρασμα δε των μελετών του είναι «ο Εκφυλισμός», όπου περιγράφονται αι παθολογικαί πνευματικαί τάσεις του κοινού και των καλλιτεχνών και ιδεολόγων. Πολλοί συγγραφείς και ποιηταί νεώτεροι, ο Ίψεν, ο Τολστόη, ο Ζολά, ο Βάγνερ, ο Βερλαίν, ο Γκωτιέ κλ., παρουσιάζονται ως έκφυλοι· εν τέλει δε υποδεικνύονται τα μέτρα αντιδράσεως εναντίον της προϊούσης κοινωνικής εκφυλίσεως. Δρ. 2. —
Tolstoï Η νέα ζωή Μετ. Σ. Φραγκοπούλου Το πλέον ριζοσπαστικόν κοινωνιολογικόν έργον του Τολστόη είναι «Η νέα ζωή» που εξετάζει με ζοφερά χρώματα τας σημερινάς κοινωνίας, εικονίζει θαυμαστά την αθλιότητα των εργατικών τάξεων, βαίνουσαν από του κακού εις το χειρότερον, διδάσκει δε την απλοποίησιν των κοινωνικών συνθηκών και τον φυσικόν και αγροτικόν βίον ως το μόνον μέσον σωτηρίας από της αθλιότητος. Δρ. 2.50. —
B. Dangennes Η θέλησις Μετ. Η. Οικονομοπούλου Ο,τι σχετικόν με την άσκησιν και την ενίσχυσιν της θελήσεως και όσα είναι τα εξ αυτής ωφελήματα του ατόμου και της κοινωνίας, περιελήφθησαν εις το βιβλίον τούτο. Μεθοδικά ταξινομημέναι και ερμηνευμέναι, με αφηγηματικότητα δε και χάριν, παρετέθησαν αι περί θελήσεως γνώμαι αρχαίων και νέων σοφών μαζί με τα διδάγματα της κοινωνικής πείρας. Δρ. 3. —
John Caird Η φιλοσοφία της θρησκείας Μετ. Π. Γρατσιάτου Η επιστημονική και μεταφυσική δικαιολογία της θρησκείας επί τη βάσει της ανέκαθεν σκέψεως της ανθρωπότητος και σύμφωνα με τας νεωτέρας γνώσεις διατυπούται σαφώς και μεθοδικώς εις το φιλοσοφικόν τούτο έργον, θεωρούμενον υπό της κριτικής ως κλασσικόν εις το είδος του. Δρ. 3. —
Ιω. Ζερβού Ιστορία της ιδέας Η εξέλιξις των ανθρωπίνων ιδεών, θεολογικώς, μεταφυσικώς και επιστημονικώς και τα εξαγόμενα των ιδεών τούτων εις θρησκευτικάς πίστεις, εις ηθικά δόγματα και εις τας άλλας κοινωνικάς εφαρμογάς διατυπώνονται εις τα δύο βιβλία του έργου — τον Γαβατάμαν και τον Αστάρην — περιληπτικώς και κατά τρόπους μεταφορικούς, χωρίς να παραβλεφθή εκ τούτου η ακρίβεια. Ως συνάθροισμα και ολοκλήρωσις των ιστορουμένων ιδεών προκύπτει τέλος κεντρική φιλοσοφική ιδέα, εξηγούσα, συναρμόζουσα και ενώνουσα όλας τας ανέκαθεν κοινωνικάς πίστεις και φιλοσοφικάς δοξασίας. Δρ. 4. —
E. Haeckel Ο Μονισμός Μετ. Α. Φαρμακοπούλου Εξετάζων από βιολογικής απόψεως και ιδίως σύμφωνα με την κρατούσαν θεωρίαν της εξελίξεως ο Χαίκελ την κίνησιν, την σύνθεσιν και την ανάπτυξιν της ύλης παρουσιάζει τον Μονισμόν, ήτοι την απλήν και εξ ενός στοιχείου σύστασιν της ύλης ως την μόνην πραγματικήν και εναργώς αληθή φιλοσοφικήν περί του κόσμου αντίληψιν. Δρ. 2. —
V. Hugo Φιλοσοφία και φιλολογία Μετ. Γερ. Βουτσινά Με οξυδέρκειαν και με δύναμιν εις ύφος εναργές και ποιητικόν ο Ουγκώ διερευνά εις αυτό το έργον του την παγκόσμιον σκέψιν ως προς την καλλιτεχνικήν ιδίως εκδήλωσιν αυτής. Η ανάλυσις του έργου του Αισχύλου κατά συμπαραβολήν με το έργον του Σαίξπηρ εκτεινόμεναι περιλαμβάνουν γενικήν επισκόπησιν του αρχαίου ιδεώδους και του νεωτέρου. Δρ. 2.50. —
John Lubbeck Αι απολαύσεις της ζωής Μετ. Α. Μαρπουτσόγλου Αισιόδοξος ο συγγραφεύς εξετάζει τα αγαθά και τα δεινά, τας ευτυχίας και τας συμφοράς της ζωής, παρουσιάζων δε μέγα το πλεονέκτημα των απολαύσεων, διδάσκει πώς και εις τας ταλαιπωρίας ακόμη να ευρίσκωμεν την απόλαυσιν και να κατορθώνωμεν την αποσόβησιν ή ελάττωσίν των. Δρ. 3. —
Richard Ο Σοσιαλισμός Μετ. Η. Οικονομοπούλου Μελέτη της ιστορίας του σοσιαλισμού, έκθεσις περιληπτική των νεωτέρων σοσιαλιστικών συστημάτων και των εφαρμογών των, ιδίως εξέλεγξις αυτών σύμφωνα με τας αντιλήψεις της συγχρόνου οικονομολογικής επιστήμης είναι το έργον τούτο, το οποίον παρέχει ιδίως πολλάς και πολυτίμους περί του σοσιαλισμού γνώσεις και πληροφορίας. Δρ. 3. —
Pappalardo Η Τηλεπάθεια Μετ. Α. Καμπάνη Όλα τα φαινόμενα παλαιά και νέα, όσα εξηκριβώθησαν σχετικά με την εξ αποστάσεως αίσθησιν, ήτοι τα φαινόμενα της τηλεπαθείας ή άλλως λεγομένης έκτης αισθήσεως, συνάμα δε και όλας τας διατυπουμένας υπό διαφόρων υποθέσεις προς εξήγησιν του φαινομένου, συνεκέντρωσεν ο συγγραφεύς μεθοδικά εις το βιβλίον αυτό, ώστε η ανάγνωσίς του παρέχει σαφή ιδέαν του τι είναι και πώς κρίνεται σήμερον η τηλεπάθεια. Δρ. 2.50. —
Rousseau Περί της ανισότητος των ανθρώπων Μετ. Α. Κωτίτη Είναι το τολμηρότερον έργον του Ρουσσώ, περιέχον περιληπτικώς τας φιλοσοφικάς του ιδέας όπως ανεπτύχθησαν εις το «Κοινωνικόν Συμβόλαιον», εις τας «Εξομολογήσεις» του κ.τ.λ. Υποστηρίζει ότι τα δεινά της ανισότητος προέκυψαν του πολιτισμού και υποδεικνύει την επαναστροφήν του ανθρώπου εις την αρχέγονον κατάστασιν. Δρ. 3. —
Rousseau Κοινωνικόν Συμβόλαιον Μετ. Ι. Ζερβού Βασιζόμενος ο Ρουσσώ εις την ιδέαν ότι αι Κοινωνίαι εσχηματίσθησαν βαθμηδόν και με το να συμβληθούν μεταξύ των οι άνθρωποι, εξετάζει κατά πόσον το Κοινωνικόν αυτό Συμβόλαιον είναι διατηρήσιμον και δίκαιον ή δικαιοφανές. Και καθ' όσον οι πλειότεροι άνθρωποι αδικούνται από τους ολίγους κρίνει ο Ρουσσώ ως δικαίαν την επανάστασιν. Από κοινωνιολογικής απόψεως το Κοιν. Συμβόλαιον είναι σπουδαιότατον έργον, ιστορικώς δε υπήρξεν η κυριωτέρα θεωρητική διδασκαλία της Γαλ. Επαναστάσεως. Δρ. 3. —
Schopenhauer Συγγραφείς και Ύφος Μετ. Α. Ζάρκου Ο μέγας της Γερμανίας νεώτερος φιλόσοφος, βαθύς και πρωτότυπος, υπερέχει συνάμα και εις κομψότητα ύφους. Εις την σειράν δε των έργων του των υπό τίτλον «Πάρεργα και Παραλειπόμενα» περιέλαβε το από τον άνω τίτλον σύγγραμμα, όπου με διαύγειαν φιλοσόφου και πείραν μεγάλου καλλιτέχνου ορίζει τους κανόνας του καλού ύφους, τους τρόπους της διατυπώσεως των ιδεών και εν γένει της συγγραφής, επιτίθεται δε δριμύτατα εναντίον των διαστροφέων της γλώσσης και των κενολόγων καλλιτεχνών. Δρ. 3. —
Max Nordau Κοινωνιολογικά παράδοξα. Το δεύτερον μέρος των φιλοσοφικών αντιλήψεων του Νορντάου, σχετικών προς την υπόστασιν της σημερινής κοινωνίας και προς τας τάσεις της μελλούσης κοινωνικής εξελίξεως, περιέχεται εις το έργον τούτο επιστημονικώς ριζοσπαστικόν και φιλοσοφικώς φιλελεύθερον. Δρ. 3. —
Π. Βράιλα Αρμένη Στοιχεία φιλοσοφίας. Συμπλήρωσις του έργου «Περί πρώτων ιδεών και αρχών» και διδασκαλία ιδεολογίας, ηθικής ψυχολογίας και φιλοσοφίας είναι το έργον αυτό του φιλοσόφου Βράιλα, ο οποίος εις τον κύκλον των γνώσεων τούτων περιέλαβε και τας περί Γλυπτικής, Ζωγραφικής, Μουσικής, Ποιήσεως μεταφυσικάς αντιλήψεις, καθώς και τας περί δικαίου θεωρίας. Δρ. 3. —
Félix le Dantec Ο αθεϊσμός Μετάφρασις Αρ. Καμπάνη Το σύστημα του Οριστικισμού (déterminisme), ήτοι η φιλοσοφία ως συμπέρασμα των εξηκριβωμένων επιστημονικών γνώσεων, διατυπούται με πολυμάθειαν, με ισχυρόν λογικόν ειρμόν και με συγγραφικήν χάριν εις το έργον τούτο του καθηγητού Νταντέκ σχετικώς με τας κοσμολογικάς και θρησκευτικάς θεωρίας. Χωρίς να διδάσκη καθαυτό τον αθεϊσμόν, συνοψίζει τας σχετικάς παλαιοτέρας και συγχρόνους θεωρίας, πολεμεί κυρίως την αυθαίρετον σκέψιν εις κάθε δόγμα είτε θεϊστικόν είτε υλιστικόν και υποδεικνύει ορίζοντα ελευθέρας σκέψεως, υποταγμένης εις τους μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς και βιολογικούς νόμους. Ώστε ανεξαρτήτως πεποιθήσεων και ιδεών παρέχει ουσιαστικώς πλήθος γνώσεων εις κάθε άνθρωπον της σκέψεως. Η μετάφρασις επιμελημένη υπό του λογογράφου κ. Αρ. Καμπάνη Δρ. 4. —
Θ. Καΐρη Φιλοσοφικά. Είναι το κεφαλαιώδες έργον του εξόχου της νεωτέρας Ελλάδος ηθικολόγου, μεταφυσικού φιλοσόφου και αιρεσιάρχου Θ. Καΐρη, ο οποίος έσχε μεγάλην επίδρασιν παλαιότερα και έως σήμερον. Αι ιδέαι του περί Θεϊσμού, περί Ηθικής, περί Νόμων, περί Λογικής, περί Κόσμου κ.τ.λ. διατυπούνται εις το βιβλίον τούτο εύληπτα και σύντομα. Δρ. 2. —
H. Taine Φιλοσοφία της τέχνης εν Ελλάδι. Μετ. Αγαθονίκου Η επιστημονική και κοινωνιολογική κριτική του διασήμου Ταιν περί των λόγων της αναπτύξεως της Καλλιτεχνίας, Ποιήσεως, Τραγωδίας, Γλυπτικής, Ζωγραφικής εν τη αρχαία Ελλάδι περιέχονται εις το βιβλίον αυτό. Η ποικιλία των γνώσεων, η κομψότης των αντιλήψεων, η γοητεία του ύφους το κάμνουν εξαιρετικά ελκυστικόν και προσιτόν εις κάθε αναγνώστην. Η μετάφρασις επιμελημένη υπό του Αχ. Αγαθονίκου. Δρ. 2.50. —
H. Taine Φιλοσοφία της τέχνης εν Ιταλία. Μετ. Αγαθονίκου Εις το έργον τούτο επί τη βάσει της θεωρίας του «του περιβάλλοντος» περιγράφει ο Ταιν την κοινωνικήν ζωήν των χρόνων της Αναγεννήσεως και εξηγεί πώς εφανερώθη εντός ολίγου χρόνου τόση ακμή τέχνης εν Ιταλία με τον Ραφαήλ, τον Μιχαήλ Άγγελον, τον ντα Βίντσι και τους άλλους κορυφαίους ζωγράφους, γλύπτας και καλλιτέχνας εν γένει. Δρ. 2.50. —
Γ. Εγέλου Η Λογική Μετ. Π. Γρατσιάτου Κεφαλαιώδες σύγγραμμα του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου, εν ω με καταπληκτικήν ακρίβειαν και μαθηματικήν μέθοδον διατυπώνει τους νόμους τους διέποντας την νόησιν και τας μορφάς αυτής, αποβλέπων εις την αδιάσπαστον συνάφειαν του τύπου και της ουσίας, κατ' αντίθεσιν της παλαιάς λογικής, και αποδεικνύων ότι τάξις και νόμος, ενότης εν τη διαφορά, υπάρχει πανταχού. Ούτως αφετηρία του Εγελιανού συστήματος, όπερ ο Wundt εκάλεσε _φιλοσοφίαν της πραγματικότητος_, δύναται να θεωρηθή το παρόν έργον. Δρ. 4. —
Friedrich Nietzsche Η Γένεσις της Τραγωδίας Μετ. Ν. Καζαντζάκη Το θαυμάσιον ποιητικόν και φιλοσοφικόν έργον του Νίτσε περί της αρχαίας τραγωδίας. Εμβριθής γνώστης της Ελληνικής ιστορίας, βαθύς δε ψυχολόγος της Ελληνικής ιδέας, με ποιητικήν πρωτοτυπίαν και με κριτικήν ισχυράν έρριψεν αποκαλυπτικόν φως επί της αρχαίας τραγωδίας και γενικώτερον επί όλων των εκδηλώσεων της Ελληνικής ζωής. Δρ. 3. —
Wilhelm Wundt Υπνωτισμός και Υποβολή Μετ. Δ. Πολυμέρη Ο κορυφαίος σύγχρονος φιλόσοφος της Γερμανίας, δεινός βιολόγος, ψυχολόγος και μελετητής των κοινωνικών φαινομένων, ιδρυτής ιδέας φιλοσοφικής θεωρίας, συμπληρούσης την μεταφυσικήν αντίληψιν διά της επιστήμης και τανάπαλιν, εξετάζει και αναλύει τα φαινόμενα του υπνωτισμού και της υποβολής από φυσικής, χημικοζωικής και κοινωνιολογικής απόψεως. Δρ. 3. —
Cesare Lombroso Ο εγκληματίας άνθρωπος Μετ. Μπάμπη Αννίνου Το πολύκροτον επιστημονικόν και κοινωνιολογικόν σύγγραμμα του Λομπρόζο, το προκαλέσαν σημαντικάς τροποποιήσεις των θεωριών και των εφαρμογών του Ποινικού Νόμου. Επί τη βάσει των δεδομένων της ψυχοπαθείας και της εμπειρικής ψυχολογίας, διά κλινικών δε και ποικίλων στατιστικών παραδειγμάτων αποδεικνύει ότι οι εγκληματίαι είναι έκφυλοι, συνεπώς ανεύθυνοι. Το δίτομον τούτο είναι προσιτόν και εξόχως ενδιαφέρον εις πάντα αναγνώστην, απαραίτητον δε εις τους επιστήμονας, ιατρούς και νομικούς. Δρ. 8. —
Léon Tolstoï Η Αναγέννησις Μετ. Σπ. Φραγκοπούλου Αι μελέται της τελευταίας συγγραφικής περιόδου του μεγάλου ποιητού της Ρωσσίας και φιλοσόφου περιλαμβάνονται εις τον τόμον τούτον. Θρησκευτικαί, κοινωνικοί, ηθικαί, σοσιαλιστικαί, όλαι διαυγείς και ήρεμοι εις την διατύπωσιν, αλλά ρηξικέλευθοι και επαναστατικαί κατ' ουσίαν. Δρ. 2.50. —
H. Poincaré Επιστήμη και υπόθεσις Μετ. Π. Ζερβού Το βαθύ και αποκαλυπτικόν έργον του κορυφαίου του αιώνος μας φιλοσόφου επιστήμονος. Επισκοπείται εις αυτό και καθορίζεται η σχετικότης και η αξία της επιστήμης και καταδεικνύεται η σημασία της υποθέσεως είτε επιστημονική είτε καθαρώς φιλοσοφική είναι αύτη. Ούτω τίθενται τα όρια της ανθρωπίνης σκέψεως, δείκνυται δε ο ορίζων της επί τα πρόσω νοήσεως. Δρ. 4. —
Max Nordau Ψυχολογικά παράδοξα Μετ. Ν. Κουντουριώτου Το βιβλίον αποτελεί το πρώτον μέρος των φιλοσοφικών αντιλήψεων του Νορντάου. Τολμηρόν εις φυσιολογικάς αναλύσεις και εις συμπεράσματα περί έρωτος, αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας, περί προλήψεων ηθικής και αληθείας και περί του πού έγκειται η αλήθεια. Το αδρόν ύφος και η ζωντανή διατύπωσις του Νορντάου απεδόθησαν γλαφυρώς και με ακρίβειαν από τον κ. Κουντουριώτην. Δρ. 3. —
Friedrich Nietzche Γνώμαι και περικοπαί. Μετάφρασις Ιωάννου Ζερβού Η πρωτοτυπία της σκέψεως, ο απότολμος λυρισμός, η οξεία φιλοσοφική και κοινωνιολογική αντίληψις του υπερόχου συγγραφέως κρατούν υπό την γοητείαν και την επίδρασίν των σήμερον την παγκόσμιον εκλεκτήν φιλολογίαν. Και μέχρι της φιλοσοφίας ακόμη έφθασεν ο αντίλαλος τον Νιτσεϊσμού. Τα έργα του Νίτσε: «Η Γέννησις της Τραγωδίας», «Θεωρίαι ασύγχρονοι», «Ανθρώπινα πράγματα, πολύ ανθρώπινα», «Ξημέρωμα», «Φαιδρά Γνώσις», «Ζαρατούστρας», «Αντίχριστος», «Ίδε ο Άνθρωπος» κτλ. έκαμαν κατάπληξιν, μεταφρασμένα εις κάθε φιλολογικήν γλώσσαν. Απ' όλα αυτά ο καθηγητής του εν Παρισίοις Πανεπιστημίου Λιχτεμπερζέ έκαμεν εκλογήν, την οποίαν ηκολούθησεν ο κ. Ζερβός, αποδώσας εις την γλώσσαν μας ζωντανά τον δαιμόνιον συγγραφέα. Θαυμαστή βιογραφία και ανάλυσις προτάσσεται του έργου. Δρ. 3. —
Osipe Lourié Η φιλοσοφία του Τολστόη. Μετ. Γεωργίου Βουτσινά Αι θρησκευτικαί, αι ηθικαί, αι φιλοσοφικαί ιδέαι, που ανέπτυξεν εις τα τόσα συγγράμματά του φιλοσοφίας, δογματικής, μυθιστορήματος, δράματος, διηγήματος ο διάσημος Τολστόη — ο Ρώσος επαναστάτης φιλόσοφος, ο Νεοχριστιανικός — ευρίσκονται εις το βιβλίον τούτο, συστηματοποιηθείσαι από αξιοσημείωτον συγγραφέα, τον κ. Οσσίπ-Λουριέ και κατά μετάφρασιν του δοκίμου δημοσιογράφου κ. Βουτσινά. Δρ. 3. —
Louis Büchner Δύναμις και ύλη Αι χημικαί και βιολογικαί θεωρίαι του διασήμου Γερμανού φυσιολόγου Μπύχνερ, τείνουσαι εις υποστήριξιν των υλιστικών γνωμών, διατυπούνται εις το πολύκροτον τούτο βιβλίον, άξιον μελέτης διά τον επιστημονικόν αυτού χαρακτήρα ανεξαρτήτως γνωμών και πεποιθήσεων. Δρ. 4. —
Βράιλα Αρμένη Περί πρώτων ιδεών και αρχών Η φιλοσοφική διδασκαλία του Βράιλα περιλαμβάνεται εις το έργον τούτο, πού αποτελεί συνάμα και περίληψιν πολλών φιλοσοφικών συστημάτων μεταφυσικής και καθαράς λογικής από Αριστοτέλους μέχρι Καντ. Δρ. 3. —
Léon Tolstoï Μετ. Σ. Φραγκοπούλου Το τέλος της εποχής μας. Είναι το βιβλίον, που εξέδωκεν ο Τολστόη μετά τον Ρωσοϊαπωνικόν πόλεμον, φιλοσοφικός αντίπαλος των διαθέσεων της Ρωσικής ψυχής, αναφερόμενον όμως εις γενικότητας θεωριών εφαρμοσίμων εις κάθε λαόν και εις κάθε κοινωνίαν. Ο υπέρμαχος του δικαίου, ο απολογητής της ισότητος, ο κήρυξ της ειρήνης Τολστόη μας παρουσιάζει νέας απόψεις μέλλοντος της ανθρωπότητος εις το έργον του τούτο. Δρ. 1.50. —
Σ. Αποστολίδου Αι ψυχώσεις. Σύγγραμμα επιστημονικόν, όπου τα πλέον ενδιαφέροντα κεφάλαια της φυσιολογίας, η εγκληματικότης, αι μονομανίαι, αι γενετήσιοι διαστροφαί, ο εκφυλισμός, η ανισόρροπος ευφυία, αι ψευδαισθήσεις διερευνώνται και περιγράφονται σαφώς μετά περιέργων παραδειγμάτων εξ όλης της ιστορίας και κατά τρόπον αφηγηματικόν, δυνάμενον να ελκύση το ενδιαφέρον κάθε αναγνώστου. Δρ. 4. —
A. Debay Υγιεινή και φυσιολογία του γάμου Μετ. Τ. Καρδαρά Ήτοι φυσική και ιατρική ιστορία των συζύγων. Επιστημονική, αλλά και εύληπτος δι' όλους διδασκαλία των συζυγικών καθηκόντων, της τερπνής συμβιώσεως και της γεννήσεως υγιών τέκνων, συνάμα δε και υπόδειξις των μεγάλων εξ αγνοίας σχετικών νοσημάτων. Η μετάφρασις έγινεν εκ της 221ης γαλλικής εκδόσεως υπό του ιατρού Τ. Καρδαρά. Δρ. 3. —
A. Debay Υγιεινή των ηδονών και τέρψεων Μετ. Τρ. Ευαγγελίδου Επιστημονική εξήγησις περί του μέτρου των γενετησίων ορμών παρά τω ανθρώπω, περί του τρόπου της χρήσεως σχετικώς με την ιδιοσυγκρασίαν, την ηλικίαν, τας εποχάς, τας κοινωνικάς συνθήκας κτλ. Η φωτισμένη διά του έργου τούτου ανάπτυξις των σχετικών κεφαλαίων της βιολογίας του εξησφάλισαν παγκόσμιον και συνεχή επιτυχίαν. Δρ. 3. —
Π. Βράιλα Αρμένη Περί ενότητος των Λογικών Στοιχείων Εξακολουθών την ανάπτυξιν της νεωτέρας μεταφυσικής φιλοσοφίας εις το έργον αυτό ο Βράιλας εξηγεί επί τη βάσει των γενικών φυσικών φαινομένων πώς εμορφώθησαν οι θεμελιώδεις νόμοι της εφηρμοσμένης λογικής, οι οποίοι πάντες αποδεικνύουν την ύπαρξιν Θεού και ψυχής και παρουσιάζουν αναμφισβήτητον την ανωτέραν του ανθρώπου υπόστασιν. Δρ. 1. —
Jean Finot Η επιστήμη της ευτυχίας. Μετ. Α. Γεωργιάδου Παγκοσμίως γνωστός διά την επιστημονικήν και φιλολογικήν αξίαν των έργων του, που τα διαπνέει όλα φιλοσοφική αισιοδοξία, πραγματεύεται εις το βιβλίον του αυτό ο κ. Finot πώς δύνανται κάθε άτομον και κάθε κοινωνία να ενισχύσουν το έμφυτον εις την ζωήν κεφάλαιον ευτυχίας και να το πολλαπλασιάσουν, ώστε η αποκαρτέρησις και ο απελπισμός — νοσηρά συμπτώματα — να περιορισθούν εις το ελάχιστον. Η φιλοσοφικότης, η ηθικολογία, ο επιστημονισμός του έργου συνδυάζονται με τερπνήν αφηγηματικότητα. Δρ. 3. —
Π. Βράιλα Αρμένη Φιλοσοφικαί μελέται. Το υπό τον τίτλον «Φιλοσοφικαί μελέται περί Χριστιανισμού» έξοχον θεολογικής και μεταφυσικής φιλοσοφίας έργον του Αυγ. Νικολάι εις το οποίον διατυπούνται αι θεωρίαι περί Θεού, αθανασίας της ψυχής, θρησκευτικής αποκαλύψεως, προορισμού του ανθρώπου κτλ., συνδυασμέναι με τα δεδομένα των σημερινών γνώσεων, απεδόθη υπό του Έλληνος φιλοσόφου Βράιλα εις την γλώσσαν μας τόσον αρτίως, ώστε ν' αποτελή ίδιον αυτού έργον, φιλολογικόν και επιστημονικόν. Το όλον έργον τόμοι 3. Δρ. 12. —
Geriolles — Gaustier Αι ξέναι χώραι. Μετάφρασις Ν. Ποριώτη Καλλιτεχνική και εν ταυτώ ακριβής περιγραφή χωρών και λαών, πολιτισμού και θρησκειών και εθίμων, γεωργίας, εμπορίου, ναυτιλίας κ.λ.π. των μάλλον περιέργων και αγνώστων πόλεων και τόπων της γης. Προς συγγραφήν του έργου συνειργάσθησαν επιφανείς συγγραφείς περιηγηταί. Δρ. 5. —
Κ. Κυπριάδου Μελετήματα Κοινωνιολογικά και Εγκληματολογικά. Αι νεώτεροι παρατηρήσεις, κοινωνιολογικοί αντιλήψεις και ηθικά πορίσματα επί διαφόρων κοινωνικών θεσμών και ιδίως επί των εγκληματικών τάσεων και των περί ποινής θεωριών. Δρ. 1.20. —
Fred. Nietzche Ο Ζαρατούστρας. Μετ. Ν. Καζαντζάκη Το υπέροχον και κυριώτατον έργον του μεγάλου συγχρόνου ποιητού και φιλοσόφου της Γερμανίας, όπου κυρίως εκτίθενται αι ριζοσπαστικαί θεωρίαι του περί της παλαιάς — της μέχρι σήμερον — ηθικής και της εν γένει κοινωνικής οργανώσεως με τρόπον θαυμασίως ποιητικόν και όπου παρουσιάζεται πλήρης η πολύκροτος νιτσεϊκή θεωρία του _Υπερανθρώπου_. Δρ. 4.50. —
Γ. Σωτηριάδου Ιστορία της αρχαιότητος. Όλη η αρχαία ιστορία από των πρώτων φαραωνικών εποχών της Αιγύπτου μέχρι της υποδουλώσεως της Ελλάδος υπό των Ρωμαίων, συγγραφείσα υπό του εν τω Εθνικώ Πανεπιστημίω καθηγητού της ιστορίας. Επιστημονική ακρίβεια και κριτική διαύγεια διακρίνουσι το έργον. Δρ. 4. —
Ι. Π. Καραβία Η οροθεραπεία. Ο νεώτατος και κατ' εξοχήν σπουδαίος θεραπευτικός ούτος κλάδος της ιατρικής, η οροθεραπεία, εκτίθεται ευλήπτως διά πάντα αναγνώστην και διεξηγείται εις το σύγγραμμα τούτο, γραφέν επί τη βάσει των επί του θέματος νεωτέρων αυθεντικών έργων της ιατρικής επιστήμης. Δρ. 3 —
B. Spinosa Ηθική. Μετ. Μ. Κουντουριώτου Το κεφαλαιώδες έργον του μεγάλου πανθεϊστού φιλοσόφου. Εν αυτώ δι' επιστημονικής και κατ' εξοχήν κριτικής μεθόδου ανάγεται ο συγγραφεύς εις γενικωτάτας και καθωρισμένας αντιλήψεις περί θεού, περί αρχής και φύσεως της ψυχής, περί συναισθημάτων και παθών, περί κοινωνίας, κοινωνικής εξαρτήσεως του ανθρώπου κλπ. Αι υψηλαί και υπέροχοι θεωρίαι του αποτελούσι κυριωτάτην βάσιν της νέας φιλοσοφίας. Δρ. 5. —
C. A. Lalsant Η Αγωγή. Μετ. Ν. Καζαντζάκη Η αγωγή των παίδων επί τη βάσει της επιστήμης είναι ο πλήρης τίτλος και το θέμα του έργου τούτου, όπερ ενέχει μέγα ενδιαφέρον όχι μόνον διά τους παιδαγωγούς, αλλά και δια πάντα περί την κοινωνιολογίαν και την ηθικήν ασχολούμενον. Η μύησις εις τα μαθηματικά και εις τας φυσικάς επιστήμας, η επιστημονική ανατροφή, η ψυχολογία και το πρόβλημα της ανατροφής είναι τα κυριώτερα ζητήματα του βιβλίου. Δρ. 3. —
I. Stuart Mill Ο Ωφελιμισμός Μετ. Ιω. Ζερβού Ο επιφανέστερος φιλόσοφος της ωφελιμιστικής θεωρίας είναι ο Μιλλ. Και το σύγγραμμα τούτο είναι η κατ' εξοχήν ερμηνεία ανάπτυξις και απολογία της φιλοσοφικής ταύτης θεωρίας, ήτις εν μεγάλω κύκλω επεκράτησε κατά τους τελευταίους χρόνους εις την κοινωνιολογίαν ??? ??? εις την ηθικήν, την παιδαγωγίαν, την πολιτειολογίαν κ.λ.π. Εξαιρετική σαφήνεια και καθαρότης συλλογισμού καθιστώσι το έργον γενικώς προσιτόν. Δρ. 2. —
Th. Ribot Αι ασθένειαι της προσωπικότητος Μετ. Π. Ψηλορείτη Αι μελέται του επιφανούς φυσιολόγου και ψυχολόγου περί του πώς η προσωπικότης εσχηματίσθη εις τον άνθρωπον, πώς λειτουργεί, πώς σχετίζεται με τον εσώτερον οργανισμόν, ήτοι τον νουν, και πώς με τον εξωτερικόν, ήτοι το σώμα, και πώς ευρίσκεται μέσα εις το αντικειμενικόν περιβάλλον. Συνάμα καθορίζεται έως πού υπάρχει φυσιολογική ενέργεια του προσώπου και από που αρχίζει αύτη να γίνεται νοσηρά. Δρ. 3. —
Th. Ribot Αι ασθένειαι της βουλήσεως Μετ. Π. Ψηλορείτη Η βούλησις αληθώς είναι η αφετηρία οιασδήποτε ενεργείας και εκδηλώσεως του ανθρώπου, συναφής με την νόησιν, επιδρώσα επ' αυτής και υφισταμένη την επίδρασιν της. Ειδικεύων τας ψυχολογικάς μελέτας του ο κ. Ριμπώ εξηγεί πώς μορφώνεται κληρονομικώς και προσωπικώς η θέλησις, πώς εξωτερικεύεται και επιδρά εις την πνευματικήν παραγωγήν, εις την ψυχικήν φανέρωσιν και εις την κοινωνικήν κατάστασιν. Δρ. 3. —
Louis Figuier H επαύριον του θανάτου Μετ. Α. Πολυμέρη Επί τη βάσει της αστρονομίας, φυσικής, βιολογίας κλ. ο συγγραφεύς παρουσιάζει ως αναμφίσβητον την ύπαρξιν ψυχής και μελλούσης μετά θάνατον ζωής. Αι θεμελιώδεις επιστημονικαί γνώσεις καθώς και όλη η φιλοσοφία των ιδεολόγων και των θρησκευτικών, διατυπωμέναι με απλότητα και με σαφήνειαν, κάμνουν εξαιρετικά ενδιαφέρουσαν την ανάγνωσιν του έργου. Δρ. 4. —
Ludwig Büchner Ο Δαρβινισμός Μετ. Α. Φαρμακοπούλου Ο διάσημος φυσιοδίφης και βιολόγος της Γερμανίας Βύχνερ εξηγεί εις το σύγγραμμα τούτο τους νόμους και τας υποθέσεις της Δαρβινικής θεωρίας περί εξελίξεως και επιλογής των ειδών, περί ιεραρχίας των όντων κλ., συνάμα δε εξάγει γενικά συμπεράσματα περί της αρχής και περί του προορισμού του ανθρώπου. Δρ. 4. —
Léon Tolstoï Τα Ευαγγέλια Μετ. Σ. Ζησίδη Επιχειρών να συστηματοποιήσει την χριστιανιακήν διδασκαλίαν επί τη βάσει των Ευαγγελίων και καθ' όσον περιέχουν αυτά γενικάς εντολάς, κατήρτισεν ο Τολστόη σύνολον εκ των τεσσάρων Ευαγγελιστών, λαμβάνων υπ' όψιν του και την όλην χριστιανικήν παράδοσιν. Θεμελιώδης ιδέα του Νεοχριστιανικού φιλοσόφου είναι να συναρμόση την σημερινήν κοινωνικήν αντίληψιν και ζωήν προς τα γενικά χριστιανικά δόγματα. Δρ. 2.50. —
Τh. Ribot Προβλήματα της ψυχολογίας των συναισθημάτων. Μετ. Ν. Δαραλέξη Φυσιολόγος και φιλόσοφος ο συγγραφεύς επιχειρεί εις το έργον τούτο διά της επιστημονικής άμα και της ιδεολογικής μεθόδου την διερεύνησιν και εξήγησιν των πλέον περιπλόκων και μυχίων εκδηλώσεων της ανθρωπίνης ζωής. Δρ.3. —
M. Maeterlincq Ο θησαυρός των ταπεινών. Σειρά φωτεινών μελετών επί συγκεκριμένων θεμάτων και αφηρημένων ζητημάτων, ως αι υπό τους τίτλους το ξύπνημα της ψυχής — οι προειδοποιημένοι (περί του θανάτου) — Νοβαλίς — η καθ' ημέραν τραγικότης κ.λ.π., αποτελούντα σύνολον πρωτοτύπου ψυχολογίας και κοινωνικής φιλοσοφίας. Δρ. 3. —
Osipe Lourié Η φιλοσοφία του Ίψεν. Μετ. Γ. Τσοκοπούλου Η φιλοσοφική σκέψις η εμπνεύσασα το όλον έργον του Ίψεν, η βασιζομένη εις τας συγχρόνους βιολογικάς δοξασίας, παρουσιάζεται εις ενιαίον σύστημα. Εν ταυτώ γίνεται συσχέτισις όλων των δραμάτων του μεγάλου Νορβηγού συγγραφέως, παρέχεται δε ακριβής ανάλυσις ενός εκάστου αυτών. Δρ. 3. —
A. Metchnikoff Μελέται περί της ανθρωπίνης φύσεως. Μετ. Α. Γεωργιάδου Ο διάσημος εν Γαλλία βιολόγος θέτει διά του έργου τούτου απόψεις νέας ηθικής, μη δεχόμενος ως ηθικήν βάσιν την ιδέαν της μετά θάνατον ζωής προβάλλων δε ως τοιαύτην την επιδίωξιν της μακροβιότητος. Παραλλήλως δε ως κοινωνικόν παράγοντα περιόδου και ως μέσον ηθικοποιήσεως υποδεικνύει αντί της φιλανθρωπίας την συναίσθησιν αμοιβαίας ωφελιμότητος. Δρ.4. —
H. Eckermann Συνομιλίαι Έκκερμαν και Γκαίτε. Μετ. Ν. Καζαντζάκη Αι φιλοσοφικαί αντιλήψεις, αι περί φιλολογίας και τέχνης γνώμαι και ο ιδιωτικός βίος του Γκαίτε κατά την ώριμον της ζωής του περίοδον περιλαμβάνονται εις το έργον τούτο. Δρ. 3. —
F. Viault και F. Jolyet Φυσιολογία του ανθρώπου. Μετ. Αλ. Γεωργιάδου Εξήγησις επιστημονική του ανθρωπίνου οργανισμού και περιγραφή των λειτουργιών του σώματος ευμεθόδως και αναλυτικώς, παρέχουσαι και ειδικάς και εγκυκλίους γνώσεις, απαραιτήτους διά την κατανόησιν της βιολογίας της κοινωνιολογίας και της καθόλου φιλοσοφίας. Δρ. 12. —
A. Schopenhauer Το αυτεξούσιον. Μετ. Α. Πολυμέρη Ορμώμενον εκ της εμπειρικής ψυχολογίας και συνδυάζον τας παρατηρήσεις αυτής προς τα εκ της φυσιολογίας πορίσματα το έργον τούτο διερευνά αν πραγματικώς υπάρχη ελευθερία βουλήσεως εις τον άνθρωπον, κατά πόσον δε ούτος υφίσταται αναπόδραστον επίδρασιν προηγουμένων και συγχρόνων του έξωθεν ενεργειών, είναι δηλαδή ούτος αποτέλεσμα μάλλον ή αίτιον. Επί τη βάσει δε της ίδιας αυτού θεωρίας περί τούτων προβαίνων ο Σοπενάουερ αναπτύσσει συναφώς τας περί ηθικής αντιλήψεις του, πόρισμα της όλης φιλοσοφίας του. Δρ. 3. —
Papus Απόκρυφος επιστήμη — ψυχισμός Μετ. Ν. Κουντουριώτου Ο συγγραφεύς γνωστότατος εν Παρισίοις ιατρός και εκ των επιφανεστέρων μυστών του αποκρυφισμού εξωθεί την τόλμην της σκέψεως μέχρι των ακροτάτων ορίων εν τη εκθέσει των αντιλήψεων του αποκρυφισμού επί του Σύμπαντος, του Θεού και της Ψυχής, την οποίαν παρακολουθεί από της ελεύσεώς της μέχρι της οριστικής διά των διαδοχικών μετενσαρκώσεων τελειώσεώς της. Το βιβλίον έκαμε κατάπληξιν εν Γαλλία, τοιαύτην δε αναμφιβόλως θα προξενήση και παρ' ημίν τόσον εις τον γενικώς σκεπτόμενον κόσμον και τον επιστημονικόν, όσον και εις τους κοινονιολογούντας ιδιαιτέρως. Δρ. 4· —
Paul Lefert Επιτομή Φυσιολογίας. Μετάφρ. Α. Καλλιβωκά Εγκυκλοπαιδικόν επιστημονικόν έργον, περιγράφον και εξηγούν τα του ανθρωπίνου οργανισμού, ήτοι την σύστασιν και κυκλοφορίαν του αίματος, την λειτουργίαν της θρέψεως και της πέψεως, τα των μυών, νεύρων κλπ. κατά τρόπον ευχάριστον και αντιληπτόν εις όλους. Δρ. 5. —
Emerson Λόγια του κόσμου. Μεταφρ. Θ. Χ. Φλωρά Σειρά μελετών κοινωνικών, ψυχολογικών και φιλοσοφικών εκ των εξοχωτέρων του μεγάλου Σάξωνος συγγραφέως, τας οποίας διαπνέει και καθιστά εις όλους γοητευτικάς και αντιληπτάς μία υπέροχος πνοή ποιήσεως, με παραστατικότητα και ενάργειαν ύφους. Προηγείται βιογραφία κριτική του συγγραφέως υπό του μεταφραστού και έπονται αι μελέται: Προορισμός — Πλούτος — Λατρεία — Αυτεξούσιον — Χαρακτήρ — Θάρρος. Δρ. 3. —
Martin — Viel κλπ. Νόσοι και Θεραπείαι. Μετ. Α. Καλλιβωκά Μετ' επιμελή έρευναν συνεκεντρώθησαν υπό του μεταφραστού αι καλύτεραι ειδικαί μελέται εξόχων επιστημόνων, τοιαύται ώστε να δύνανται ν' αναγνωσθώσιν υφ' όλων και να είναι αντιληπταί, ευχάριστοι και οδηγητικαί επί των κυριωτέρων ασθενειών. Πλην της περιγραφής περιέχουσι διάγνωσιν και κυρίως οδηγίας προληπτικάς και θεραπευτικάς. Δρ. 5. —
N. Cuyau Στοιχεία ελευθέρας ηθικής. Μετ. Ν. Κουντουριώτου Βιβλίον πολύκροτον. Η ηθική διδασκαλία του Γκιγιώ, ανεξάρτητος από παντός θρησκευτικού δόγματος και ηθικής κυρώσεως, τοιαύτην επροξένησεν εντύπωσιν εν Γαλλία, ώστε έγινεν αντικείμενον ιδιαιτέρας συζητήσεως εις την Γαλλικήν Φιλοσοφικήν Εταιρείαν. Οι γνωρίζοντες τας φιλοσοφικάς αντιλήψεις του Νίτσε θα εκπλαγούν βλέποντες πώς δύο υπέροχοι διάνοιαι, από της αυτής βάσεως ορμηθείσαι, κατέληξαν εις συμπεράσματα εντελώς αντίθετα, ήτοι εις ένα εντελώς διαφορετικόν υπεράνθρωπον. Δρ. 5. —
Ν. Vaschide Ο ύπνος και τα όνειρα. Μετ. Ν. Κουντουριώτου Το αρτιώτερον προϊόν της περί ονείρων μελέτης είνε το έργον τούτο, εν ω εκτίθενται όλαι αι από της αρχαιότητος μέχρι σήμερον έρευναι πάντων των σοφών, θίγονται δε ζητήματα σπουδαιοτάτης πρακτικής σημασίας, ως το της επιδράσεως των ονείρων επί της πραγματικής ζωής, της διαγνωστικής αυτών σημασίας, της χρησιμοποιήσεώς των ως παθογνωμονικών ενδείξεων κλπ. Δρ.4. —