Note: The tonic system has been changed from polytonic to monotonic. The spelling of the book has not been changed otherwise. Bold words have been included in &&. Words in italics have been included in _

Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε μονοτονικό. Η ορθογραφία του βιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ως έχει. Λέξεις με έντονους χαρακτήρες έχουν συμπεριληφθεί σε &&. Λέξεις με πλάγιους χαρακτήρες έχουν συμπεριληφθεί σε _.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
ΦΕΞΗ

OSCAR WILDE

(Οσκάρ Ουάιλδ)

ΙΔΑΝΙΚΟΣ

ΣΥΖΥΓΟΣ

ΔΡΑΜΑ ΕΙΣ ΤΕΣΣΑΡΑΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ

Μ. ΧΑΤΖΗΓΑΒΡΙΗΛ

ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ
1917

ΠΡΟΣΩΠΑ

ΚΟΜΗΣ ΚΑΒΕΡΣΙΑΜ Κ. G.
ΥΠΟΚΟΜΗΣ ΓΚΟΑΡΙΓΚ (υιός του).
ΣΙΡ ΡΟΒΕΡΤ ΤΣΙΛΤΕΡΝ (Barv, Υφυπουργός των Εξωτερικών).
ΥΠΟΚΟΜΗΣ ΔΕ ΝΑΝΖΑΚ (Ακόλουθος της Γαλλικής Πρεσβείας στο Λονδίνο).
Κύριος ΜΟΝΤΦΩΡΤ.
ΜΕΪΣΟΝ (Οικονόμος του Σερ Ρόβερτ Τσίλτερν).
ΦΙΠΠΣ (Υπηρέτης του Λόρδου Γκόαριγκ).
ΙΑΚΩΒΟΣ)
              ) Υπηρέται.
ΧΑΡΩΛΤ  )
ΛΑΙΔΗ ΤΣΙΛΤΕΡΝ.
ΛΑΙΔΗ ΜΑΡΚΩΝ.
ΚΟΜΗΣΣΑ ΜΑΡΤΣΜΟΝΤ.
ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΜΑΠΕΛ ΤΣΙΛΤΕΡΝ (Αδελφή του Σερ Ρόβερτ Τσίλτερν).
Κυρία ΣΙΕΒΕΛΕΫ.

ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ

ΣΚΗΝΗ Οκτάγωνο δωμάτιο στο σπίτι του Σερ Ρόβερτ Τσίλτερν στην πλατεία Grosvenor. (Το δωμάτιον είναι κατάφωτο και γεμάτο επισκέπτες. Στο επάνω σκαλοπάτι στέκεται η Λαίδη Τσίλτερν, γυναίκα καθαράς ελληνικής ομορφιάς, είκοσι επτά περίπου χρόνων. Υποδέχεται τους ξένους που αναβαίνουν. Επάνω από το κιγκλίδωμα της σκάλας κρέμεται μεγάλο κηροπήγιο φωτίζοντας πλατειά γαλλική ταπετσαρία — που παριστά τον θρίαμβον του έρωτα από σχέδιο του Boucher — απλωμένην επάνω στον τοίχο της σκάλας. Δεξιά είναι η είσοδος της αιθούσης της μουσικής. Ακούεται ο ελαφρός ήχος κουαρτέτου. Η είσοδος αριστερά φέρνει σε άλλα δωμάτια υποδοχής. Η κυρία Μάρτσμοντ και η Λαίδη Μπάσιλτων, δύο εμορφώτατες γυναίκες, κάθονται μαζί απάνω σε σοφά ρυθμού Λουδοβίκου 16ου. Είναι τύποι διαλεκτής λεπτότητος. Οι αριστοκρατικοί τρόποι των έχουνε κάτι που μαγεύει. Ο Watteau θ' αρέσκετο να τις ζωγραφίση).

Κυρία Μάρτσμοντ.
Θα πάτε απόψε στης Χάρτλοκ, Μαργαρίτα;

Λαίδη Μπάσιλτων.
Έτσι νομίζω. Και σεις;

Κυρία Μάρτσμοντ.
Ναι. Φοβερά κουραστικές οι εσπερίδες που δίνουν, δε σου φαίνεται;

Λαίδη Μπάσιλτων.
Φοβερά κουραστικές αλήθεια! Δε μπορώ ποτέ να καταλάβω γιατί πηγαίνω. Μα ούτε κι' αλλού που πηγαίνω ξέρω γιατί πηγαίνω.

Κυρία Μάρτσμοντ.
Εγώ έρχομ' εδώ για να διδαχθώ.

Λαίδη Μπάσιλτων.
Α! εγώ αποστρέφομαι τη διδαχή.

Κυρία Μάρτσμοντ.
Κ' εγώ το ίδιο. Εξ άλλου αυτό μας φέρνει σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με τις εμπορικές τάξεις, δεν είναι έτσι; Μα έλα που η αγαπητή Γερτρούδη Τσίλτερν μου λέει πάντα πως πρέπει νάχω κάποιο σοβαρό σκοπό στη ζωή, γι' αυτό κ' εγώ έρχομ' εδώ.

Λαίδη Μπάσιλτων.
(Κυττάζει γύρω με το λορνιό της). Δε βλέπω κανένα 'δώ απόψε που θα μπορούσε κανείς να πη πως έχει κάποιο σοβαρό σκοπό. Ο κύριος που με συνώδευσε στο μπυφέ όλο και μου μιλούσε για τη γυναίκα του.

Κυρία Μάρτσμοντ.
Τι προστυχιά!

Λαίδη Μπάσιλτων.
Φρικτή προστυχιά! Για τι σου έλεγε ο δικός σου;

Κυρία Μάρτσμοντ.
Για μένα.

Λαίδη Μπάσιλτων.
(Με χαμηλή φωνή). Κ' ευρήκες κανένα ενδιαφέρον;

Κυρία Μάρτσμοντ.
(Κουνεί το κεφάλι). Ούτε το παραμικρό.

Λαίδη Μπάσιλτων.
Τι μαρτύριο που τραβούμε αγαπητή Μαργαρίτα!

Κυρία Μάρτσμοντ.
(Σηκώνεται). Και πόσον καλά μας ταιριάζει. Ολιβία! (Σηκώνονται και πηγαίνουν προς την αίθουσαν της μουσικής. Ο υποκόμης Νανζάκ, νεαρός ακόλουθος, γνωστός για τους λαιμοδέτας και την Αγγλομανία του, πλησιάζει με βαθειάν υπόκλισι, και λαμβάνει μέρος στη συνδιάλεξι).

Μέισον.
(Στέκεται στο επάνω σκαλοπάτι και αγγέλλει νέους επισκέπτας). Ο Κύριος και η Λαίδη Ζαν Μπάρφορτ. Ο λόρδος Κάβερσιαμ (Μπαίνει ο Λόρδος Κάβερσιαμ γέρος εβδομηντάρης, με την ταινία και το παράσημο της περικνημίδας. Θαυμάσιος τύπος φιλελευθέρου ανθρώπου. Θα τον έπαιρνε κανείς για πορτραίτο του Lawrence.

Λόρδος Κάβερσιαμ.
Καλησπέρα, Λαίδη Τσίλτερν! Ήρθ' εδώ αυτός ο γυιός μου ο χασομέρης;

Μάπελ Τσίλτερν.
(Πλησιάζει τον Λόρδο Κάβερσιαμ). Γιατί ονόμαζετ' έτσι τον Λόρδο Γκόαριγκ;

(Η Μάπελ Τσίλτερν είνε τέλειος Αγγλικός τύπος εμορφιάς. Έχει όλη την ευωδία και την ελευθερία του άνθους. Όλο κύματα λες από φως ηλιακό από τα μαλλιά της, και το μικρό της στόμα, έτσι με τα χείλη ανοικτά, γεμάτο από ελπίδα, σαν στόμα παιδιού. Έχει την τυρρανική γοητεία της νεότητος, και το εκπληκτικό θάρρος της αθωότητος. Σ' εκείνους που έχουν πολλές γνώσεις δεν θυμίζει κανένα έργο τέχνης. Μα είναι σαν άγαλμα Ταναγραίας κόρης και θα στενοχωρείτο πολύ αν της τόλεγε κανείς).

Λόρδος Κάβερσιαμ.
Γιατί περνά μια ζωή τόσ' οκνηρή.

Μάπελ Τσίλτερν.
Πώς μπορείτε να λέτε αυτό το πράμα; Μόνο και μόνο γιατί πάει κάθε πρωί στης δέκα ιππασία, γιατί πηγαίνει στην όπερα τρεις φορές την εβδομάδα, φορεί νέα φορέματα τουλάχιστον πέντε φορές την ημέρα, και τρώγει έξω κάθε βράδυ; Αυτό είνε που ονομάζετε οκνηρή ζωή; αυτό;

Λόρδος Κάβερσιαμ.
(Την κυττάζει με γλυκό βλέμμα). Είσαστε θελκτική Δεσποινίς!

Μάπελ Τσίλτερν.
Πόσον με κολακεύετε Λόρδε Κάβερσιαμ! Μα γιατί δεν έρχεστε πιο συχνά σπίτι μας; Το ξέρετε πως κάθε Τετάρτη δεχόμαστε ταχτικά, και τ' αστέρι εκείνο στο στήθος σας πηγαίνει τόσο έμορφα!

Λόρδος Κάβερσιαμ.
Δεν πάω πουθενά τώρα. Έχω αηδιάσει την Κοινωνία του Λονδίνου. Δε με νοιάζει και πολύ αν έξαφνα με παρουσιάσουνε στο ράφτη μου. Αυτός πάντα δίνει τη ψήφο του εκεί που πρέπει. Μα μεγάλο κόπο μου φέρνει όταν έχω να συνοδεύσω στο μπουφέ την καπελλού της συζύγου μου. Ποτέ μου δεν έκαμα γούστο τα καπέλλα της Λαίδης Κάβερσιαμ.

Μάπελ Τσίλτερν.
Ω! Σ' εμέν' αρέσει η Κοινωνία του Λονδίνου. Νομίζω πως έχει καλλιτερεύση σημαντικά. Απαρτίζεται τώρα ολότελα από ωραίους κουτούς και πρωτοφανείς τύπους τρελλών. Έτσι πρέπει νάνε μια Κοινωνία.

Λόρδος Κάβερσιαμ.
Μμ! Σε ποίαν από της δυο αυτές κατηγορίες υπάγεται ο Γκόαριγκ;

Μάπελ Τσίλτερν.
(Σοβαρά). Εγώ τον Λόρδο Γκόαριγκ τον ξεχωρίζω από τους άλλους. Όσο πάει και διορθώνεται.

Λόρδος Κάβερσιαμ.
Σε τι;

Μάπελ Τσίλτερν.
Ελπίζω να σας πω πολύ γρήγορα, Λόρδε Κάβερσιαμ!

Μέισον.
(Αγγέλλει επισκέπτας). Η Λαίδη Μάρκων. Η κυρία Σιέβελεϋ.

(Μπαίνουν η Λαίδη Μάρκων και η Κυρία Σιέβελεϋ. Η Λαίδη Μάρκων είναι γυναίκα ευχάριστη, καλοκάγαθη, από όλους αγαπημένη, με μαλλιά σταχτιά δεμένα με κορδόνι, à la marquise. Η Κυρία Σιέβελεϋ, που τη συνοδεύει, είναι πολύ ψιλή και λίγο αδύνατη. Χείλη πολύ λεπτά και χονδροβαμμένα, μια άλικη γραμμή απάνω σε χλωμό πρόσωπο. Βενετικά κόκκινα μαλλιά, μύτη αητού, και μακρύς λαιμός. Το κοκκινάδι το δείχνει, φαίνεται πιο πολύ η φυσική χλωμάδα. Όλοι στρέφουν απάνω της περίεργα βλέμματα. Σωστό καλλιτέχνημα! η επίδρασις πολλών σχολών είναι φανερή απάνω της).

Λαίδη Μάρκων.
Καλησπέρα, αγαπητή Γερτρούδη! Είσαστε τόσο καλή να μου επιτρέψετε να φέρω μαζί μου τη φιλενάδα μου, κυρία Σιέβελεϋ. Δυο τόσο θελκτικές γυναίκες πρέπει να γνωριστήτε.

Λαίδη Τσίλτερν.
(Πλησιάζει την Κυρία Σιέβελεϋ με γλυκό χαμόγελο). Θαρρώ πως έχουμε κάπου ανταμωθεί με τη κυρία Σιέβελεϋ. Δεν το ήξερα πως έκαμε και δεύτερο γάμο.

Λαίδη Μάρκων.
(Με φαιδρότητα). Α, τον σημερινό καιρό ο κόσμος πανδρεύεται όσο μπορεί συχνότερα, δεν είναι έτσι; Είναι πολύ του συρμού. (Στρέφεται προς την Δούκισσα του Maryborough). Αγαπητή Δούκισσα, τι κάνει ο Δουξ; Το μυαλό ακόμη αδύνατο, υποθέτω; Μ' αυτό ήτανε μοιραίο, δε σας φαίνεται; Και ο καλός πατέρας του το ίδιο. Είναι κληρονομικό, δεν είναι έτσι;

Κυρία Σιέβελεϋ.
(Παίξει με τη βεντάλια της). Μ' αλήθεια έχουμε κάπου ανταμωθεί καμμιά φορά Λαίδη Τσίλτερν; Δε μπορώ να θυμηθώ πού. Έλειπα πολύ καιρό από την Αγγλία.

Λαίδη Τσίλτερν.
Είμαστε μαζί στο σχολειό, κυρία Σιέβελεϋ.

Κυρία Σιέβελεϋ,
(Με ύφος αγέρωχο). Αλήθεια; Εγώ δε θυμάμαι σχεδόν τίποτε από τα μαθητικά μου χρόνια. Έχω μονάχα μια αόριστη εντύπωση πως ήτανε δυσάρεστα χρόνια.

Λαίδη Τσίλτερν.
(Ψυχρά). Αυτό δε μου κάνει καμμιά έκπληξι!

Κυρία Σιέβελεϋ.
(Με το γλυκύτερο τρόπο της). Δεν ξέρετε, Λαίδη Τσίλτερν, πόσον επιθυμούσα να γνωρίσω τον σύζυγο σας. Από τον καιρό που μπήκε στο υπουργείο των Εξωτερικών, γίνεται τόσο μεγάλος λόγος γι' αυτόν στη Βιέννη. Και τα καταφέρνουνε πάντα οι εφημερίδες να γράφουν ορθά τόνομά του. Αυτό είναι κάτι τι.

Λαίδη Τσίλτερν.
Δε βλέπω τι σχέσι μπορεί νάχη μαζί σας ο σύζυγος μου. κυρία Σιέβελεϋ! (Φεύγει).

Υποκόμης δε Νανζάκ.
Ah, chère Madame, quelle surprise! Δε σας είδα από την τελευταία φορά που ανταμωθήκαμε στο Βερολίνο!

Κυρία Σιέβελεϋ.
Από τότε που με είδετε στο Βερολίνο! Μ' από τότες επέρασαν πέντε χρόνια!

Υποκόμης δε Νανζάκ.
Α! με κολακεύετε!

(Μπαίνει ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Σαραντάρης, μα φαίνεται κάπως νεώτερος. Φρεσκοξυρισμένος, με λεπτά χαρακτηριστικά, μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια. Προσωπικότης μεγάλης αξίας. Δεν είναι δημοτικός — λίγοι που έχουν αξίαν, είναι τέτοιοι. Μα μερικοί τον θαυμάζουνε υπερβολικά και βαθειά τον σέβονται οι πολλοί. Οι τρόποι του φανερώνουν άνδρα τέλειον, υπέροχον, με μικράν δόσιν υπερηφανείας. Καταλαμβάνει κανείς πως ο άνθρωπος αυτός έχει συναίσθησι της επιτυχίας που είχε στη ζωή του. Νευρικός, με κουρασμένο βλέμμα. Κάποια νευρικότητα στα ρουθούνια, στα χλωμά και λιγνά του χέρια. Ο Βαν Ντικ θα εζωγράφιζε ευχαρίστως το κεφάλι του).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Καλησπέρα, Λαίδη Μάρκων! Ελπίζω να εφέρατε μαζί σας τον Σιρ Τζων.

Λαίδη Μάρκων.
Ω! έφερα ένα πειο πολύ χαριτωμένο πλάσμα από τον Σιρ Τζων. Ο Σιρ Τζων από τον καιρό που αναμίχθηκε σοβαρά στην πολιτική, σου έκαμε ένα τρόπο ανυπόφορο. Αλήθεια, τώρα πεια που η Βουλή των Κοινοτήτων προσπαθεί να φανή χρήσιμη, κάνει μεγάλη ζημία.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Δεν πιστεύω, Λαίδη Μάρκων. Είναι αληθινό ότι εμείς προσπαθούμε να χάνουμε τον καιρό του κόσμου, δεν είναι έτσι; Μα ποιο είναι τέλος πάντων αυτό το χαριτωμένο πρόσωπο που είχετε την καλωσύνη να μας φέρετε;

Λαίδη Μάρκων.
Ονομάζετε Κυρία Σιέβελεϋ! Από την οικογένεια των Σιέβελεϋ στο Τορσετσάιαρ, υποθέτω. Μα δεν είμαι βεβαία. Αι οικογένειαι είναι τόσο ανακατωμέναι σήμερα. Σας βγαίνει έξαφνα ένας στη μέση και σας λέει πως είναι κάτι. Αυτό είναι πεια ο γενικός κανών.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Κυρία Σιέβελεϋ; Νομίζω ότι την γνωρίζω.

Λαίδη Μάρκων.
Μόλις έχει φθάση από τη Βιέννη.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Α! ναι. Νομίζω πως ξέρω ποιαν εννοείτε.

Λαίδη Μάρκων.
Ω! αυτή στη Βιέννη ξέρει όλο τον κόσμο, κ' έχει και κάτι ωραία σκανδαλάκια με τον κόσμο εκεί. Πρέπει αλήθεια τον ερχόμενον χειμώνα να πάω κ' εγώ στη Βιέννη. Ελπίζω εκεί η Πρεσβεία να έχη καλούς μαγείρους.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Αν δεν είχε, ο Πρεσβευτής θα επαύετο χωρίς άλλο. Παρουσιάστε με παρακαλώ στη Κυρία Σιέβελεϋ. Επιθυμούσα να τη γνωρίσω.

Λαίδη Μάρκων.
Να σας συστήσω. (Στην Κυρία Σιέβελεϋ). Αγαπητή μου, ο Σερ Ρόβερτ Τσίλτερν μ' έφαγε για να σας συστήσω!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Υποκλίνεται). Καθ' ένας έχει την σφοδράν επιθυμίαν να γνωρίση την ξακουσμένη Κυρία Σιέβελεϋ. Οι ακόλουθοί μας στη Βιέννη για τίποτε άλλο δε μας γράφουνε.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Σας ευχαριστώ, Σιρ Ρόβερτ. Γνωριμία που αρχίζει με κομπλιμέντο, είναι βέβαιο πως θα κατάληξη σε μια πραγματική φιλία. Αρχίζει καθώς πρέπει. Και το ωραιότερον είναι που ανεκάλυψα πως γνωριζόμαστε με την Λαίδη Τσίλτερν.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Αλήθεια;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ναι. Ακριβώς τώρα μου θύμισε πως είμαστε μαζί στο σχολειό. Πόσο καλά το θυμάμαι τώρα! Εκείνη πάντα έπαιρνε το βραβείο της καλής διαγωγής. Το θυμάμαι πολύ καλά. Η Κυρία Τσίλτερν έπαιρνε πάντα το βραβείο της καλής διαγωγής!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Με χαμόγελο). Και σεις ποιο βραβείο επαίρνατε, Κυρία Σιέβελεϋ;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Εγώ άρχισα να παίρνω τα βραβεία μου από τη στιγμή που μπήκα στη ζωή. Δεν ενθυμούμαι να πήρα κανένα για καλή διαγωγή.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Είμαι βέβαιος πως θάτανε για κάποιο θέλγητρό σας!

Κυρία Σιέβελεϋ.
Δεν ξέρω αν τις αμείβουν πάντα τις γυναίκες για τα θέλγητρά τους. Τυχαίνει πολλές φορές να τιμωρούνται γι' αυτά! Είναι βέβαιο, πως πολλές γυναίκες γερνούνε σήμερα από την αφοσίωσι εκείνων που τες θαυμάζουν παρ' από τίποτε άλλο. Αυτός τουλάχιστο είναι ο μόνος λόγος για τον οποίον οι περισσότερες από τις ωραίες γυναίκες σας στο Λονδίνο μοιάζουνε με τσίρους.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Τι απαισία που φαίνεται αυτή η φιλοσοφία σας, Κυρία Σιέβελεϋ. Να θέληση κανείς να σας χαρακτηρίση, θα ήτανε αναίδεια. Αλλά μπορώ να σας ερωτήσω με όλο το θάρρος, είσαστε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος; Αυτές είναι οι μόνες θρησκείες της μόδας που μας έμειναν σήμερα.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ω, δεν είμαι ούτε από το ένα ούτε από το άλλο. Η αισιοδοξία αρχίζει μ' ένα ζωηρό αγρίεμα των ματιών, και η απαισιοδοξία τελειώνει με μαβιά ματογιάλια. Εκτός τούτου, και το ένα και το άλλο είναι απλώς δίλημμα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Προτιμάτε να είστε φυσιολάτρις;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Κάποτε. Μ' αυτό είναι τόσο δύσκολο πρόβλημα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Τι θα λέγανε για μια τέτοια θεωρία οι σημερινοί ψυχολόγοι μυθιστοριογράφοι, για τους οποίους ακούμε τόσα πολλά;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Α! Η δύναμι των γυναικών πηγάζει από ένα πράμα που η ψυχολογία δε μπορεί να μας εξηγήση. Τους άνδρες είν εύκολο να τους αναλύση κανείς. Τις γυναίκες... αυτές είναι μόνο για να λατρεύωνται.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Νομίζετε πως η επιστήμη δε μπορεί ν' ασχοληθή με το γυναικείο ζήτημα;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Η επιστήμη δεν ασχολείται ποτέ της με τους παραλογισμούς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον το γυναικείον ζήτημα θα μείνη άλυτο σ' αυτόν τον κόσμο.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Και μήπως οι γυναίκες δεν αντιπροσωπεύουνε το παράλογο;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Οι καλοφορεμένες γυναίκες μάλιστα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Με ευγενική υπόκλισι). Φοβούμαι πως δύσκολα θα μπορούσα σ' αυτό να συμφωνήσω μαζί σας. Αλλά καθήστε. Και πέστε μου τώρα, τι σας κάνει να προτιμάτε το μελαγχολικό Λονδίνο από τη ζωηρή Βιέννη, ή μήπως η ερώτησίς μου είναι αδιάκριτη;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Οι ερωτήσεις δεν είναι ποτέ αδιάκριτοι. Οι απαντήσεις είναι κάποτε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Οπωσδήποτε μπορώ να μάθω αν η εδώ παρουσία σας οφείλεται εις λόγους πολιτικούς ή σε απλή διασκέδαση.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Η πολιτική είναι η μόνη μου ευχαρίστησι. Είναι βλέπετε της μόδας σήμερο να μη φλερτάρη κανείς παρά σαν φθάσει στα σαράντα ή να μη γίνεται ρομαντικός προτού φθάσει τα σαρανταπέντε, έτσι κ' εμείς οι καϋμένες οι γυναίκες που είμαστε κάτω από τα τριάντα, ή λέμε πως είμαστε, δεν έχουμε να κάνωμε τίποτε άλλο παρά ν' ασχολούμεθα στην πολιτική και στη φιλανθρωπία. Η φιλανθρωπία σήμερα μου φαίνεται έγεινε απλώς το καταφύγιο εκεινών που θέλουνε να ενοχλούν τον πλησίον των. Εγώ προτιμώ την πολιτική. Νομίζω πως στέκει περισσότερο!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Η πολιτική ζωή είναι ευγενικό στάδιο!

Κυρία Σιέβελεϋ.
Κάποτε. Κάποτε είναι ευχάριστο παιγνίδι, Σιρ Ρόβερτ. Και κάποτε μεγάλος μπελάς. Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Σεις πως την ευρίσκετε;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Εγώ; Κάτι και από τα τρία. (Αφήνει την βεντάλια της να πέση χάμου)

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Σηκώνει την βεντάλια). Επιτρέψατέ μου.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Σας ευχαριστώ.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Μα 'δε μου είπατε ακόμη σε τι οφείλεται η εδώ παρουσία σας. Η σαιζόν έχει περάσει πειά.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ω! δε σκοτίζομαι για τη σαιζόν του Λονδίνου! Εδώ ο κόσμος καταγίνεται μονάχα σ' ερωτοδουλιές και σε τίποτε άλλο. Έρχεται, ή για να κυνηγήση συζύγους ή για να κρυφτή απ' αυτούς. Εμένα ο σκοπός μου ήτανε ν' ανταμώσω σας. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Ξέρετε τι πράμα είναι η περιέργεια γυναικός. Όσο μεγάλη είναι κ' η περιέργεια του ανδρός. Επιθυμούσα υπερβολικά να σας ανταμώσω, και... να σας παρακαλέσω να κάμετε κάτι για μένα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Ελπίζω πως δε θάνε μικρό πράμα, Κυρία Σιέβελεϋ. Εγώ ξέρω πως τα μικρά πράματα για να γίνουν έχουνε μεγαλύτερες δυσκολίες.

Κυρία Σιέβελεϋ.
[Αφού σκεφθή για μια στιγμή). Όχι, δε μου φαίνεται πως είναι μικρό πράμα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Χαίρομαι πολύ. Πέστε μου λοιπόν τι είναι.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Υστερότερα. (Σηκώνεται). Μπορώ τώρα να κάμω ένα γύρο μέσα στο ωραίο σας σπίτι; Ακούω πως έχετε θαυμάσιες εικόνες. Ο καϋμένος ο Βαρώνος Άρνχεϊμ — θυμάστε το Βαρώνο; — μου έλεγε πάντα πως έχετε εξαισίους Cerots.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Μ' ένα σχεδόν ανεπαίσθητο τρόμο). Εγνωρίζετε καλά τον Βαρώνο Άρνχεϊμ;

Κυρία Σιέβελεϋ.
(Χαμογελώντας). Στενώτατοι φίλοι. Σεις;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Μια φορά.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Θαυμάσιος άνθρωπος, δεν ήτανε;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Σωπαίνει για λίγο). Ήταν έξοχος, σε πολλά πράματα.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Σκέπτομαι πολλές φορές τι κρίμα είναι που δεν έγραψε τ' απομνημονεύματά του. θα ήτανε πολύ μεγάλου ενδιαφέροντος.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Ναι: Πολλών ανθρώπων οίδεν άστεα και νόον έγνω, σαν ο αρχαίος Έλλην.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Χωρίς το φοβερό μειονέκτημα νάχη μια Πηνελόπη που να περιμένη σπίτι τον ερχομό του.

Μέισον.
Ο Λόρδος Γκόαριγκ.

(Μπαίνει ο Λόρδος Γκόαριγκ. Τριάντα τεσσάρων χρόνων, πάντα λέει πως είναι νεώτερος. Με πρόσωπο καλοθρεμμένο, χωρίς καμμιά έκφρασι. Είναι ευφυής, μα δε θέλει να τον εκλαμβάνουν για τέτοιον. Τέλειος τύπος δανδή, θα στενοχωρείτο αν τον νομίζανε για ρομαντικό. Παίζει με τη ζωή, και τα έχει τελείως φτιασμένα με τον κόσμο. Του αρέσει να παρεξηγήται Αυτό του δίνει ένα πλεονέκτημα).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Καλησπέρα, αγαπητέ μου Αρθούρε! Κυρία Σιέβελεϋ, επιτρέψατέ μου να σας παρουσιάσω τον Λόρδο Γκόαριγκ, τον οκνηρότερο άνθρωπο μέσα στο Λονδίνο.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Έχω παλαιότερα συναντηθεί με τον Λόρδο Γκόαριγκ.

Λόρδος Γκόαριγκ.
(Υποκλίνεται). Δεν επίστευα πως θα με θυμάστε, Κυρία Σιέβελεϋ.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Το θυμητικό μου είναι πολύ γερό. Και είσαστε ακόμη άγαμος;

Λόρδος Γκόαριγκ.
Έτσι... πιστεύω.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Τι ρωμαντικός που είσαστε!

Λόρδος Γκόαριγκ.
Ω! δεν είμαι καθόλου ρωμαντικός. Δεν είμαι ακόμη γέρος. Αφήνω το ρωμαντισμό στους γεροντότερους μου. Μπορώ να μάθω αν θα μείνετε πολύ καιρό στο Λονδίνο Κυρία Σιέβελεϋ; Κυρία Σιέβελεϋ. Αυτό εξαρτάται λίγο από τον καιρό, λίγο από τη μαγειρική, και λίγο από τον Σιρ Ρόβερτ.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Ελπίζω πως δε θα μας σπρώξετε σ' Ευρωπαϊκό πόλεμο;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Για την ώρα, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος!

(Νεύει στον Λόρδο Γκόαριγκ, με γελαστά μάτια, κ' εξέρχεται με τον Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ο Λόρδος Γκόαριγκ κλωθογυρίζει την Μάπελ Τσίλτερν).

Μάπελ Τσίλτερν.
Αργήσατε πολύ!

Λόρδος Γκόαριγκ.
Μ' ανεζητούσατε;

Μάπελ Τσίλτερν.
Με όλη μου την καρδιά!

Λόρδος Γκόαριγκ.
Τότε λυπούμαι που δεν άργησα ακόμη περισσότερο. Μ' αρέσει να με ζητούνε.

Μάπελ Τσίλτερν.
Τι εγωισμός!

Λόρδος Γκόαριγκ.
Είμαι πολύ αγωιστής.

Μάπελ Τσίλτερν.
Όλο και μου μιλάτε για τα ελαττώματά σας, Λόρδε Γκόαριγκ.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Για τα μισά μονάχα σας έχω μιλήσει ως τώρα, Δεσποινίς Μάπελ!

Μάπελ Τσίλτερν.
Είναι πολύ χειρότερα τ' άλλα;

Λόρδος Γκόαριγκ.
Πολύ φοβερά! Όταν τα σκέπτομαι το βράδυ πηγαίνω αμέσως στο κρεβάτι.

Μάπελ Τσίλτερν.
Καλά, χαίρω για τα ελαττώματά σας. Δεν ήθελα ούτ' ένα απ' αυτά να παραιτήσετε.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Η καλοσύνη σας! Μα εσείς είσαστε πάντα τόσο καλή. Α! καλά που θυμήθηκα, Δεσποινίς Μάπελ, θέλω να σας κάνω μια ερώτησι. Δε μου λέτε ποιος έφερ' εδώ την Κυρία Σιέβελεϋ; Την Κυρία αυτή που βγήκε τώρα έξω με τον αδερφό σας;

Μάπελ Τσίλτερν.
Ω, νομίζω η Λαίδυ Μάρκων την έφερε. Γιατί ρωτάτε;

Λόρδος Γκόαριγκ.
Έχω τώρα πολλά χρόνια να την δω, αυτό είναι όλο.

Μάπελ Τσίλτερν.
Τι παράλογη αιτία!

Λόρδος Γκόαριγκ.
Κάθε αιτία είναι παράλογη.

Μάπελ Τσίλτερν.
Τι είδους γυναίκα είν' αυτή;

Λόρδος Γκόαριγκ.
Ω! πνεύμα την ημέρα κ' εμορφιά το βράδυ!

Μάπελ Τσίλτερν.
Δε μου χτύπησε καθόλου στο μάτι. Την αποστρέφομαι.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Αυτό δείχνει το θαυμάσιο γούστο που έχετε.

Υποκόμης δε Νανζάκ.
(Πλησιάζει). Α, η νεαρή Αγγλίδα είναι μοντέλλο καλού γούστου, δεν είναι;

Λόρδος Γκόαριγκ.
Έτσι μας λένε πάντα οι εφημερίδες.

Υποκόμης δε Νανζάκ.
Διαβάζω όλες τις Αγγλικές σας εφημερίδες. Τις βρίσκω πολύ διασκεδαστικές.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Τότε, αγαπητέ μου Νανζάκ, πρέπει βέβαια να μαντεύετε τι κρύβεται ανάμεσα στις γραμμές.

Υποκόμης δε Νανζάκ.
Θα το επιθυμούσα, μα ο καθηγητής μου δεν το θέλει. (Στην Μάπελ Τσίλτερν). Μου δίνετε την ευχαρίστησι να σας συνοδεύσω στην αίθουσα της Μουσικής Mademoisselle;

Μάπελ Τσίλτερν.
(Φαίνεται πολύ δυσαρεστημένη). Ευχαρίστως. Υποκόμη, πολύ ευχαρίστως! (Στρέφεται στον Λόρδο Γκόαριγκ). Δεν έρχεστε στην αίθουσα της μουσικής;

Λόρδος Γκόαριγκ.
Αν η μουσική εξακολουθεί, δεν έρχομαι δεσποινίς Μάπελ.

Μάπελ Τσίλτερν.
(Αυστηρά). Η μουσική είναι Γερμανική. Δεν θα καταλαβαίνατε τίποτε. (Εξέρχεται με τον Υποκόμη δε Νανζάκ Ο Λόρδος Κάβερσιαμ πλησιάζει τον υιόν του).

Λόρδος Κάβερσιαμ.
Λοιπόν, κύριε! Τι κάνεις εδώ πέρα; Σπαταλάς τη ζωή σου καθώς πάντα! Έπρεπε τώρα, να ήσαι στο κρεβάτι, κύριε. Μένεις έξω πολύ αργά! Άκουσα πως χθες το βράδυ στης Λαίδης Ρούφφορτ χόρευες ως τις τέσσαρες το πρωί!.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Μονάχα ως τις τέσσαρες παρά τέταρτο, πατέρα.

Λόρδος Κάβερσιαμ.
Δε μπορώ να καταλάβω πως υποφέρεις την Κοινωνία αυτή του Λονδίνου. Είναι μια Κοινωνία κατεστραμμένη, ένας σωρός από ελεεινούς τιποτένιους, που μιλούν χωρίς τίποτε να λένε.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Μ' αρέσει αυτό το είδος της ομιλίας, πατέρα. Είναι το μόνο πράμα εις το οποίο κάτι ξέρω κ' εγώ.

Λόρδος Κάβερσιαμ.
Μου φαίνεται πως εσύ ζης σ' αυτό τον κόσμο μονάχα για διασκέδασι.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Για τι άλλο πρέπει κάνεις να ζη, πατέρα; Τίποτε άλλο δε μας μακραίνει τη ζωή όσο η ευτυχία.

Λόρδος Κάβερσιαμ.
Είσαι άκαρδος, κύριε, πολύ άκαρδος!

Λόρδος Γκόαριγκ.
Ελπίζω όχι, πατέρα. Καλησπέρα, Λαίδη Μπάσιλτων!

Λαίδη Μπάσιλτων.
(Καμαρώνοντας δυο ωραία φρύδια) Εδώ είσαστε; Δεν είχα ιδέαν ότι συχνάζετε ποτέ σε πολιτικές συναθροίσεις!

Λόρδος Γκόαριγκ.
Λατρεύω τις πολιτικές συναθροίσεις. Είναι οι μόνες συναθροίσεις εις στις οποίες ο κόσμος δεν μιλά για πολιτικά.

Λαίδη Μπάσιλτων.
Εγώ τρελλαίνομαι για τα πολιτικά. Μπορώ να μιλώ μια ολάκερη μέρα. Μα δε μπορώ ν' ακούω άλλους να μιλάνε. Δεν ξέρω πώς οι δυστυχισμένοι εκείνοι μέσα στη Βουλή υποφέρουνε τις μακριές και απέραντες εκείνες συζητήσεις.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Μη δίνοντας ποτέ καμμιά προσοχή.

Λαίδη Μπάσιλτων.
Αλήθεια;

Λόρδος Γκόαριγκ.
(Με τον πιο σοβαρό τρόπο). Βέβαια. Είναι, ξέρετε, πολύ επικίνδυνο πράμα να δίνη κανείς προσοχή. Αν προσέξη κι' ακούση μπορεί και να πεισθή· και άνθρωπος που επιτρέπει στον εαυτό του να πείθεται από τα επιχειρήματα του άλλου είναι όλως διόλου παράλογος.

Λαίδη Μπάσιλτων.
Α! αυτό εξηγεί πολλά πράμματα για τους άνδρες που ως τώρα ποτέ δε μπορούσα να καταλάβω, και πολλά για τις γυναίκες που οι σύζυγοι των δεν τις εκτιμούνε ποτέ!

Κυρία Μάρτσμοντ.
(Με αναστεναγμό). Οι σύζυγοι μας δεν εκτιμούνε ποτέ τίποτε δικό μας. Γι' αυτό κ' εμείς τρέχουμε σε άλλους!

Λαίδη Μπάσιλτων.
(Με έμφασι). Και, πάντοτε σ' άλλους, δεν είναι αλήθεια;

Λόρδος Γκόαριγκ.
(Με χαμόγελο). Και αυτές είναι οι σκέψεις των δύο Κυριών που είναι γνωστό πως έχουνε τους πιο λαμπρούς συζύγους μέσα στο Λονδίνο.

Κυρία Μάρτσμοντ.
Αυτό είναι ακριβώς εκείνο που δε μπορούμε να υποφέρουμε. Ο Ραϊνάλδος μου είναι σε απελπιστικό σημείο άμεμπτος. Τόσο μάλιστα που κάποτε γίνεται ανυπόφορος!

Λόρδος Γκόαριγκ.
Τι φοβερό! Μ' αυτό πρέπει να το μάθη όλος ο κόσμος!

Λαίδη Μπάσιλτων.
Ο Μπάσιλτων τα ίδια και χειρότερα· όλο και είναι τρυπωμένος σπίτι ως να ήτανε κανένας μπάτσελορ.

Κυρία Μάρτσμοντ.
(Σφίγγει το χέρι της Λαίδης Μπάσιλτων). Καϋμένη μου Ολιβία! Επήραμε άνδρες τέλειους, και γι' αυτό καλά τιμωρούμαστε.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Εγώ θάλεγα πως οι άνδρες είν' εκείνοι, που τιμωρούνται.

Κυρία Μάρτσμοντ.
(Σηκώνεται). Α, όχι αγαπητέ! Εκείνοι είναι όσο μπορούν ευτυχισμένοι. Όσο δα για την εμπιστοσύνη που έχουνε σ' εμάς, το πράμα είναι αρκετά τραγικό.

Λαίδη Μπάσιλτων.
Τραγικότατο!

Λόρδος Γκόαριγκ.
Κωμικότατο θέλετε να πήτε. Λαίδη Μπάσιλτων;

Λαίδη Μπάσιλτων.
Καθόλου κωμικό, Λόρδε Γκόαριγκ. Είσαστε πολύ άδικος να σκέπτεστε τέτοιο πράμα!

Κυρία Μάρτσμοντ.
Φοβούμαι πως ο Λόρδος Γκόαριγκ ευρίσκεται στο εχθρικό στρατόπεδο, όπως πάντοτε. Τον είδα μπαίνοντας να μιλά σ' εκείνη τη Κυρία Σιέβελεϋ.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Έμορφη γυναίκα η Κυρία Σιέβελεϋ!

Λαίδη Μπάσιλτων.
(Με ψυχρότητα). Παρακαλούμε να μη επαινάτε άλλες γυναίκες μπροστά μας. Μπορούσατε να περιμένετε εμάς να το κάνωμ' αυτό.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Αρκετά επερίμενα.

Κυρία Μάρτσμοντ.
Μάθετε λοιπόν πως δεν έχουμε καμμιά διάθεσι να της πλέξουμε κανένα εγκώμιο. Άκουσα πως επήγε στην Όπερα τη Δευτέρα το βράδυ, κ' είπε στο Τόμυ Ράφφωρτ πως τάχα, απ' ό,τι μπόρεσε να καταλάβη η Κοινωνία του Λονδίνου είναι όλη φτιασμένη από αφιλόκαλους και δανδήδες.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Έχει μεγάλο δίκαιο σ' αυτό. Δεν είναι αλήθεια πως οι άνδρες είναι όλοι αφιλόκαλοι κ' οι γυναίκες όλες δανδήδες, δεν είναι αλήθεια;

Κυρία Μάρτσμοντ.
(Σιωπαίνει για λίγο). Ω! νομίζετε αλήθεια πως αυτό ήθελε να πη η Κυρία Σιέβελεϋ;

Λόρδος Γκόαριγκ.
Βέβαια. Και είναι μια πολύ γνωστική παρατήρησι αυτή της Κυρίας Σιέβελεϋ.

(Μπαίνει η Μάπελ Τσίλτερν).

Μάπελ Τσίλτερν.
Γιατί μιλάτε για την Κυρία Σιέβελεϋ; Δεν υπάρχει πεια άλλη ομιλία! Όλοι γι' αυτή μιλάνε! Η Λόρδος Γκόαριγκ λέει — τι είπετε Λόρδε Γκόαριγκ, για την Κυρία Σιέβελεϋ; Ω! ναι θυμάμαι· είπετε πως είναι πνεύμα την ημέρα κι' εμορφιά το βράδυ.

Λαίδη Μπάσιλτων.
Τι φρικτός συνδυασμός! Όλως διόλου πάρα πολύ αφύσικος!

Κυρία Μάρτσμοντ.
(Με τόνο μελαγχολικό). Μ' αρέσει να βλέπω εκείνους που έχουν πνεύμα, και ν' ακούω εκείνους που είναι έμορφοι.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Α! αυτό είναι υπερευαισθησία εκ μέρους σας, Κυρία Μάρτσμοντ!

Κυρία Μάρτσμοντ.
(Τα μάτια της λάμπουν από αληθινή ευχαρίστησι). Χαίρομαι πολύ να σας ακούω να λέτε τούτο. Ήμουνα παντρεμένη με τον Μάρτσμοντ εφτά χρόνια και ποτέ μου δεν τον άκουσα να μου πη καμμιά φορά πως ήμουν υπερευαίσθητη. Οι άνδρες δεν είναι καθόλου παρατηρητικοί!

Λαίδη Μπάσιλτων.
(Στρέφεται σ' αυτή). Εγώ τολεγα πάντοτε, αγαπητή Μαργαρίτα, πώς είσαστε το πειο υπερευαίσθητο, πλάσμα μέσα στο Λονδίνο.

Κυρία Μάτρσμοντ.
Α! μα εσύ είσαι πάντοτε συμπαθητική Ολιβία!

Μάπελ Τσίλτερν.
Δε μου λέτε ; Είναι υπερευαισθησία νάχη κανείς όρεξι για φαγί; Εγώ έχω μεγάλη όρεξι. Λόρδε Γκόαριγκ, μου δίνετε τίποτε να φάγω;

Λόρδος Γκόαριγκ.
Ευχαρίστως, Δεσποινίς Μάπελ.(Αποσύρεται μαζί της).

Μάπελ Τσίλτερν.
Τι φρικτός που καταντήσατε! Δε μου είπετε ούτε μια λέξι όλο το βράδυ!

Λόρδος Γκόαριγκ.
Πώς μπορούσα; Εσείς εφύγατε με το μωρο-διπλωμάτη.

Μάπελ Τσίλτερν.
Μπορούσες να μας ακολουθήσης. Μια καταδίωξι θάταν ευγενικό πράμα. Δε νομίζω πως σ' αγαπώ καθόλου απόψε.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Εγώ σ' αγαπώ υπερβολικά.

Μάπελ Τσίλτερν.
Καλά, σας ήθελα όμως να το δείξετε με πιο φανερό τρόπο. (Κατεβαίνουν τη σκάλα).

Κυρία Μάρτσμοντ.
Ολιβία, αισθάνομαι μια φοβερή ζάλη. Πρέπει κάτι να φάγω. Η πείνα με θερίζει.

Λαίδη Μπάσιλτων.
Εγώ μου φαίνεται σε λίγο θα ποθάνω από την πείνα, Μαργαρίτα!

Κυρία Μάρτσμοντ.
Οι άνδρες έτσι εγωισταί είναι πάντα, δε σκοτίζονται ποτέ τους γι' αυτά τα πράματα.

Λαίδη Μπάσιλτων.
Οι άνδρες είναι υλισταί, υπερβολικά υλισταί!

(O Υποκόμης δε Νανζάκ μπαίνει από την αίθουσαν της μουσικής με μερικούς άλλους προσκαλεσμένους ξένους. Αφού κύτταξε προσεκτικά όλους που είν' εκεί, έρχεται σιμά στη Λαίδη Μπάσιλτων.

Υποκόμης δε Νανζάκ.
Μου δίνετε την τιμή να σας συνοδεύσω κάτω στο δείπνο, Κόμησσα;

Λαίδη Μπάσιλτων.
(Ψυχρά). Δεν τρώγω ποτέ το βράδυ, σας ευχαριστώ, Υποκόμη. (Ο Υποκόμης ετοιμάζεται να φύγη. Η Λαίδη Μπάσιλτων το αντιλαμβάνεται, σηκώνεται αμέσως και τον παίρνει από το χέρι). Θα 'ρθώ όμως κάτω μαζί σας μ' ευχαρίστησι.

Υποκόμης δε Νανζάκ.
Μ' αρέσει να κάθουμε στο τραπέζι. Είμαι πολύ Εγγλέζος σ' όλα μου τα γούστα.

Λαίδη Μπάσιλτων.
Φαίνεστε καθαυτό Εγγλέζος, Vicomte, καθαυτό Εγγλέζος.

(Περνούν έξω. Ο Κύριος Μόντφωρτ, ένας νεαρός δανδής, με τέλεια χαρακτηριστικά ιπποκόμου πλησιάζει την Κυρία Μάρτσμοντ).

Κύριος Μόντφωρτ.
Αγαπάτε να πάρετε τίποτε, Κυρία Μάρτσμοντ;

Κυρία Μάρτσμοντ.
(Νωθρά). Σας ευχαριστώ, Κύριε Μόντφωρτ. Το βράδυ δεν αγγίζω το φαγί, (Σηκώνεται έτσι βιαστικά και τον παίρνει από το χέρι). Μα θα καθίσω κοντά σας, να σας κυττάζω.

Κύριος Μόντφωρτ.
Δεν ξέρω αν μ' αρέση να με κυττάζουνε καθώς τρώγω!

Κυρία Μάρτσμοντ.
Τότε θα κυττάζω κανένα άλλον.

Κύριος Μόντφωρτ.
Ούτε αυτό μου φαίνεται πως μ' αρέσει.

Κυρία Μάρτσμοντ.
(Αυστηρά). Παρακαλώ, Κύριε Μόντφωρτ, μη κάνετε τέτοιες θλιβερές σκηνές ζήλιας μπροστά στον κόσμο! (Καταβαίνουν με τους άλλους, ενώ μπαίνει ο Σιρ Ρόμπερτ Τσίλτερν και η Κυρία Σιέβελεϋ).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Και σκοπεύετε να πάτε σε καμμιά εξοχή προτού φύγετε από την Αγγλία, Κυρία Σιέβελεϋ;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Μπα, όχι! Δε μπορώ να υποφέρω τις συναναστροφές σας εδώ στην Αγγλία. Εδώ ο κόσμος προσπαθεί με κάθε τρόπο να φαντάζη στο πρόγευμα. Αυτό είνε φοβερό! Μονάχα οι κουτοί φαντάζουν στο πρόγευμα. Και ύστερα ο πρώτος της οικογενείας αρχίζει και διαβάζει ατέλειωτες προσευχές. Η διαμονή μου στην Αγγλία από σας εξαρτάται, Σιρ Ρόβερτ, (Κάθεται στον σοφά).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Κάθεται σιμά της). Σοβαρά;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Σοβαρώτατα. Θέλω να σας μιλήσω για ένα μεγάλο πολιτικό και οικονομικό σχέδιο, γι' αυτήν, αλήθεια, την Εταιρεία της Αργεντινής Διώρυγος.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Τι οχληρό για σας, να μιλάτε για τέτοιο πρακτικό ζήτημα, Κυρία Σιέβελεϋ!

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ω, μ' αρέσουνε τα οχληρά και πρακτικά ζητήματα. Εκείνο που δε μ' αρέσει είναι οι οχληροί και πρακτικοί άνθρωποι. Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά. Εκτός τούτου, ξέρω πως ενδιαφέρεσθε για έργα τόσο μεγάλα και διεθνή. Ήσασθε νομίζω, ο γραμματεύς του Λόρδου Ράτλεϋ όταν η Κυβέρνησις αγόρασε τις μετοχές της Διώρυγος του Σουέζ;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Ναι. Μα το Κανάλι του Σουέζ ήτανε μια πολύ μεγάλη και λαμπρά επιχείρησις. Μας έδωσε τη γραμμή ίσια στην Ινδία. Είχε ύψιστη αξία. Ήτανε ανάγκη τότε νάχουμε επίβλεψι στο έργο. Το Αργεντινό σχέδιο, που λέτε, είναι μια από τες συνηθισμένες αγυρτίες για να φαγωθούν χρήματα.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Μια κερδοσκοπία, Σιρ Ρόβερτ! Λαμπρά, τολμηρά κερδοσκοπία.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Πιστεύσατέ μου, Κυρία Σιέβελεϋ, είναι μια αγυρτία. Ας λέμε κάθε πράμα με τόνομά του. Έτσι τα ζητήματα γίνουνται απλούστερα. Για το έργο αυτό έχομε όλες τις σχετικές πληροφορίες στο υπουργείο των Εξωτερικών. Έστειλα μάλιστα ειδική επιτροπή να εξετάση ιδιαιτέρως το ζήτημα αυτό, κ' εκθέτει πως οι εργασίες μόλις ήρχισαν και όσο για τα χρήματα που συνάχθηκαν, κανείς δεν φαίνεται να ξέρη τι απέγειναν. Το όλο έργο είναι μια δεύτερη έκδοσι του Παναμά, χωρίς ακόμη νάχη και το τέταρτο της επιτυχίας που είχεν η ελεεινή εκείνη επιχείρησι. Ελπίζω πως δε θα μπλέξατε σ' αυτό το έργο. Είμαι βέβαιος πως είσαστε αρκετά έξυπνη για να μη το κάνετε.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Έμπλεξα και καλά μάλιστα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Ποιος ετόλμησε να σας συμβουλεύση να κάνετε τέτοια ανοησία;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ο παληός φίλος σας — και φίλος μου.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Ποιος;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ο Βαρώνος Άρνχεϊμ.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.

(Συνοφρυώνεται). Α! ναι. Θυμάμαι πως άκουσα, τον καιρό που απέθανε, πως ήταν ανακατεμένος σ' αυτή την υπόθεσι.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ήτανε η τελευταία του φαντασιοπληξία. Η τελευταία μα και η μόνη, για να είμαστε δίκαιοι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
{Σηκώνεται). Μα δεν είδατε ακόμη τους Corots μου. Είναι στην αίθουσα της μουσικής, θέλετε να τους ιδήτε;

Κυρία Σιέβελεϋ.
(Κουνεί το κεφάλι). Δεν έχω διάθεσι απόψε γι' ασημένιες δύσεις και ροδοβαμμένες αυγούλες. Θέλω να μιλήσω για δουλειά. (Του νεύει με τη βεντάλια της να καθίση πάλι κοντά της.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Φοβάμαι πως δεν έχω να σας δώσω άλλη συμβουλή, Κυρία Σιέβελεϋ, παρά ότι πρέπει να ενδιαφέρεστε για πράματα ολιγώτερο επικίνδυνα. Η επιτυχία της Διώρυγος εξαρτάται, βέβαια από τη στάσι που θα λάβη η Αγγλία, και θα παρουσιάσω την έκθεσι της επιτροπής στη Βουλή αύριο το βράδυ.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Αυτό δεν πρέπει να το κάνετε. Για το συμφέρο σας, Σιρ Ρόβερτ, αν όχι για το δικό μου, δεν πρέπει να το κάνετε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Την κυττάζει με έκπληξι). Για το συμφέρο μου; Αγαπητή μου Κυρία Σιέβελεϋ. τι θέλετε να πήτε;

(Κάθεται κοντά της).

Κυρία Σιέβελεϋ.
Σιρ Ρόβερτ. θα είμαι αρκετά ειλικρινής μαζί σας. θέλω ν' αποσύρετε την έκθεσι που εσκοπεύατε να παρουσιάσετε στη Βουλή, με την πρόφασι πως έχετε λόγους να πιστεύετε πως η επιτροπή ήτανε επηρεασμένη ή κακά πληροφορημένη, ή κάτι τέτοιο. Ύστερα θέλω να πήτε λίγες λέξεις πως τάχα η Κυβέρνησι σκοπεύει ν' αναθεώρηση το ζήτημα και πως έχετε λόγους να πιστεύετε ότι η Διώρυγα, αν τελειώση, θα είναι μεγάλης διεθνούς αξίας. Εσείς δα ξέρετε τι είδους πράματα λένε οι υπουργοί σε τέτοιες περιστάσεις. Λίγες από τις συνηθισμένες σαχλαμάρες θα είναι αρκετό. Στη νεωτέρα ζωή τίποτε δεν μπορεί να φέρη αποτέλεσμα όσο μια καλή σαχλαμάρα. Γεννά τη συμπάθεια και το ενδιαφέρον όλου του κόσμου, θα το κάνετε αυτό προς χάρι μου;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Κυρία Σιέβελεϋ, δεν μπορεί να κάνετε σοβαρά μια τέτοια πρότασι!

Κυρία Σιέβελεϋ.
Σας μιλώ σοβαρώτατα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Ψυχρά). Σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε να μη το πιστεύω.

Κυρία Σιέβελεϋ.
(Μιλεί με μεγάλη περίσκεψι και έμφασι). Α! μα εγώ σοβαρεύομαι. Και αν κάμετε αυτό που σας λέω, θα... σας πληρώσω πολύ γενναία!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Να με πληρώσετε!

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ναι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Φοβούμαι πως δεν σας εννοώ καθόλου τι θέλετε να πήτε.

Κυρία Σιέβελεϋ.
(Ακουμβά πίσω στο σοφά και τον κυττάζει). Τι μεγάλη απογοήτευσις! Κ' εγώ έκανα αυτό το μεγάλο ταξίδι από τη Βιέννη με την ελπίδα πως πολύ καλά θα μ' εννοούσατε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Φοβούμαι όχι.

Κυρία Σιέβελεϋ.
(Με τρόπο που φανερώνει μεγάλη αδιαφορία). Αγαπητέ μου, Σιρ Ρόβερτ, εσείς είστε ένας άνθρωπος του κόσμου κ' έχετε την αξία σας, υποθέτω. Κάθε ένας έχει την αξίαν του σήμερα. Το κακό είναι που πολλοί άνθρωποι είναι φοβερά πολυδάπανοι. Εγώ ξέρω πως έχω αυτό το ελάττωμα. Ελπίζω ότι θάστε πιο συγκαταβατικός στους όρους σας.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Σηκώνεται με αγανάκτησι). Αν μου επιτρέπετε, να φωνάξω να έρθη το αμάξι σας. Εζήσατε τόσον καιρό έξω, Κυρία Σιέβελεϋ, που φαίνεται δεν μπορείτε να συναισθανθήτε ότι μιλάτε σ' ένα Άγγλο τζέντλεμαν.

Κυρία Σιέβελεϋ.
(Τον σταματά, αγγίζοντας τη βεντάλια της στο χέρι του, και την κρατεί εκεί όλο το διάστημα που του μιλεί). Το νοιώθω πως μιλώ σ' ένα άνθρωπο που εθεμέλιωσε την περιουσία του πωλώντας κάποιο μυστικό του υπουργείου σ' ένα κερδοσκόπο του χρηματιστηρίου.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Δαγκάνει τα χείλη του). Τι θέλετε να πήτε;

Κυρία Σιέβελεϋ.
(Σηκώνεται και τον κυττάζει στα μάτια), θέλω να πω ότι ξέρω ποια ήταν η αρχή του πλούτου και του σταδίου σας, κ' έχω και το γράμμα σας, ακόμα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Ποιο γράμμα;

Κυρία Σιέβελεϋ.
(Με περιφρόνησι). Το γράμμα που εγράψατε στον Βαρώνο Άρνχεϊμ όταν ήσαστε γραμματεύς του Λόρδου Ράβλεϋ, λέγοντας στον Βαρώνο ν' αγοράση τις μετοχές της Διώρυγος του Σουέζ. Ένα γράμμα γραμμένο τρεις ημέρες προτού η Κυβέρνησι αναγγείλει τις αγορές της.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Με βραχνή φωνή). Δεν είναι αλήθεια.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ενομίζατε πως το γράμμα εκείνο κατεστράφηκε. Τι τρέλλα! Το έχω στην κατοχή μου.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Η υπόθεσις αυτή που λέτε δεν ήταν άλλο παρά μια κερδοσκοπία. Η Βουλή των Κοινοτήτων δεν είχε ακόμη περάση το νομοσχέδιο· μπορούσε και ν' απορριφθή.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ήτανε μια κατεργαριά, Σιρ Ρόβερτ. Ας λέμε κάθε πράμα με τόνομά του. Έτσι καθετί γίνεται απλούστερο. Και τώρα είμαι πρόθυμη να σας πουλήσω το γράμμα εκείνο και ως αντάλλαγμα ζητώ την υποστήριξί σας για το Αργεντινό σχέδιο. Εσείς εσχηματίσατε την περιουσία σας από μια διώρυγα. Πρέπει τώρα να βοηθήσετε εμέ και τους φίλους μου να σχηματίσωμε την ιδική μας από μιαν άλλη!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Είναι άτιμο, αυτό που προτείνετε — άτιμο!

Κυρία Σιέβελεϋ.
Μπα, όχι! Αυτό είναι το παιγνίδι της ζωής που όλοι μας πρέπει να το παίξωμεν έτσι, Σιρ Ρόβερτ, αργά ή γλίγωρα!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Δε μπορώ να κάνω αυτό που μου ζητάτε.

Κυρία Σιέβελεϋ.
θέλετε να πήτε πως δε μπορείτε να κάνετε αλλέως. Το ξέρετε ότι στέκεσθε στην άκρη του κρημνού. Και είσαστε υποχρεωμένος να δεχθήτε. Υποθέσωμεν ότι αρνείσθε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Τι με τούτο:

Κυρία Σιέβελεϋ.
Αγαπητέ μου Σιρ Ρόβερτ, τι με τούτο; Είστε κατεστραμμένος, αυτό είναι όλο! Συλλογιστήτε σε ποιο σημείο σας έφερε ο Πουριτανισμός σας στην Αγγλία. Στον παληό καιρό κανείς δεν υπεκρινόταν πως ήταν το παραμικρό καλύτερος από τον άλλο. Και για να ήταν κανείς το παραμικρό καλύτερος από τον άλλο, εθεωρείτο υπερβολικά πρόστυχος και της μεσαίας τάξεως άνθρωπος. Στο σημερινό καιρό, με τη νέα μανία μας για την ηθική, ο καθένα θέλει να ποζάρη ως τέλειος τύπος αγνότητος, ακεραιότητος και των άλλων επτά θανασίμων αρετών — και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Όλοι πηγαίνετε κατά διαβόλου — ο ένας κατόπιν του άλλου. Δεν περνά χρόνος στην Αγγλία που να μην ακούσουμε την καταστροφή κάποιου. Τα σκάνδαλα επροσδίδανε θέλγητρο, ή ενδιαφέρο τουλάχιστο σ' ένα άνθρωπο — σήμερα τον κατασυντρίβουνε. Και το δικό σας είναι πολύ βρωμερό σκάνδαλο. Δεν θα μπορούσατε να επιζήσετε. Αν εγίνετο γνωστόν, έξαφνα, ότι νέος εσείς, γραμματεύς σ' ένα μεγάλο και σπουδαίο υπουργό, επουλήσατε ένα μυστικό του υπουργείου αντί μεγάλου ποσού χρημάτων, και ότι αυτό ήτανε η αρχή της περιουσίας σας και του σταδίου σας, θα γινόσασθε αποσυνάγωγος από τον κόσμο, και ολότελα θα κατεστρέφεσθε. Και ύστερ' από όλ' αυτά, Σιρ Ρόβερτ, γιατί να θέλετε να θυσιάσετε ολόκληρο το μέλλον σας παρά να μεταχειρισθήτε με διπλωματικό τρόπο τον εχθρό σας; Για την στιγμή εγώ είμαι εχθρός σας. Το παραδέχομαι! Και είμαι πάρα πολύ ισχυρότερος από σας. Το βαρύ πυροβολικό τόχω με το μέρος μου. Εσείς κατέχετε μια περιφανή θέσι, αλλ' αυτή η περιφανής σας θέσις σας κάνει να είστε ευκολοπρόσβλητος. Δεν σας ωμίλησα βέβαια για ηθική. Πρέπει να παραδεχθήτε δικαίως ότι σας εφείσθηκα γι' αυτό. Εδώ και κάμποσα χρόνια εκάνετε μια έξυπνη, ασυνείδητη πράξι, η οποία εστέφθηκε μ' επιτυχία. Σ' αυτήν οφείλετε την περιουσία και τη θέσι σας. Και τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσετε γι' αυτό. Αργά ή γλίγωρα όλοι μας θα πληρώσουμε για τις πράξες μας. Εσείς θα πληρώσετε τώρα. Προτού σας αφήσω απόψε πρέπει να μου υποσχεθήτε πως θ' αποκρύψετε την έκθεσι και θα μιλήσετε στη Βουλή ευνοϊκά για το σχέδιο αυτό.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Αυτό που ζητάτε είναι αδύνατο.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Πρέπει να το κάνετε να γίνη δυνατό. Και θα το κάνετε. Σιρ Ρόβερτ, σεις ξέρετε τι πράμα είναι ο αγγλικός τύπος. Υποθέσατε ότι σαν φύγω απ' εδώ και τραβήξω με το αμάξι κάτω σ' ένα δημοσιογραφικό γραφείο, και τους διηγηθώ με το νι και με το σίγμα αυτό το σκάνδαλο και τους δώσω και τις αποδείξεις! Για σκεφθήτε την αηδιασμένη χαρά τους, την αγαλλίασι που θάχουν όταν θα σε σέρνουνε κάτω και θα σε χώνουνε μέσα στο βόρβορο και τη λάσπη. Σκεφθήτε τον υποκριτή εκείνο που με το συχαμερό του χαμόγελο θα γράφη το κύριό του άρθρο και θα σας στιγματίζη.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλνερν.
Σωπάτε! θέλετε ν' αποσύρω την έκθεσι και να πω μερικά λόγια ότι τάχα πιστεύω πως υπάρχουνε κάποιες πιθανότητες επιτυχίας στο σχέδιο:

Κυρία Σιέβελεϋ.
(Κάθεται απάνω στο σοφά). Αυτές είναι οι προτάσεις μου.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Με σιγανή φωνή). Θα σας δώσω όσα χρήματα θέλετε.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ακόμα δεν είσαστε αρκετά πλούσιος για να ξαγοράσετε το παρελθόν σας, Σιρ Ρόβερτ. Κανείς δεν είναι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Δεν θα κάνω αυτό που μου ζητάτε. Όχι!

Κυρία Σιέβελεϋ.
Πρέπει να το κάνετε. Αν όχι... (Σηκώνεται από το σοφά).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Ταραγμένος και εκνευρισμένος). Περιμένετε μια στιγμή! Τι επροτείνετε; Είπατε πως θα μου δίνατε πίσω το γράμμα μου, δεν είναι έτσι;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ναι. Αυτό ήταν η συμφωνία, θα είμαι στα γυναικεία θεωρεία της Βουλής αύριο βράδυ στις επτάμισυ. Αν κατά την ώρα εκείνη — και θα έχετε πολλές ευκαιρίες — κάμετε τη δήλωσι στη Βουλή σύμφωνα με την επιθυμία μου, θα σας δώσω πίσω το γράμμα σας με τις καλλίτερες μου ευχαριστήσεις, και τα καλλίτερα και τα πιο κατάλληλα κομπλιμέντα που μπορώ να φαντασθώ. Ο σκοπός μου είναι να φερθώ πολύ τίμια μαζί σας. Πρέπει κανείς πάντα να φέρεται τίμια... όταν απ' αυτόν εξαρτάται το παν. Ο Βαρώνος μού το δίδαξε αυτό... μαζί με άλλα πολλά πράματα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Πρέπει να μου δώσετε καιρό να σκεφθώ.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Όχι· πρέπει τώρα ν' αποφασίσετε!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Δώστε μου μια βδομάδα — τρεις μέρες!

Κυρία Σιέβελεϋ.
Αδύνατο! Πρέπει να τηλεγραφήσω στη Βιέννη απόψε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Θεέ μου, ποιος σας έφερε μπροστά μου;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Οι περιστάσεις. (Κάνει ένα βήμα προς τη θύρα).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Μη φεύγετε. Συμφωνώ. Θ' αποσύρω την έκθεσι. Θα τα κανονίσω ώστε να μου γίνη μια επερώτησι.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Σας ευχαριστώ, το ήξερα δε πως θα κατελήγαμε σε φιλική συνεννόησι. Σας κατάλαβα από την αρχή. Σας είχα καλά ψυχολογήσει. Και τώρα μπορείτε να φωνάξετε τ' αμάξι μου, Σιρ Ρόβερτ. Κυττάζω πως οι προσκαλεσμένοι σας ετέλειωσαν το δείπνο και αναβαίνουν! οι Άγγλοι πάντα γίνουνται ρωμαντικοί ύστερα από το φαγί, κι' αυτό μ' ενοχλεί φοβερά. (Ο Ρόβερτ Τσίλτερν φεύγει).

(Μπαίνουν: η Λαίδη Τσίλτερν, η Λαίδη Μάρκων· ο Λόρδος Κάβερσιαμ η Λαίδη Μπάσιλτων, η Κυρία Μάρτσμοντ, ο Υποκόμης δε Νανζάκ και ο Κύριος Μόντφωρτ).

Λαίδη Μάρκων.
Λοιπόν, αγαπητή Κυρία Σιέβελεϋ, ελπίζω να διασκεδάσατε. Πολύ διασκεδαστικός ο Σιρ Ρόβερτ, δεν είναι;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Διασκεδαστικώτατος! Μιλήσαμε ένα σωρό πράματα.

Λαίδη Μάρκων.
Επέτυχε ένα πολύ λαμπρό στάδιο. Νυμφεύθηκε και μία εξαίσια γυναίκα. Η Λαίδη Τσίλτερν, χαίρομαι να το λέγω, έχει πολύ υγιείς αρχάς. Εμένα τώρα ποια η ηλικία μου δε μου το επιτρέπει να πολυσκοτίζωμαι για να δίνω καλά παραδείγματα, μα πάντα θαυμάζω 'κείνους που μπορούν να το κάνουν. Και η Λαίδη Τσίλτερν έχει μια πολύ εξευγενιστική επίδρασι στη ζωή, αν και τα γεύματά της είναι πολύ πληχτικά πολλές φορές. Αλλά κανείς δε μπορεί και να τα έχη όλα, δεν είναι έτσι; Και τώρα πρέπει να φύγω, αγαπητή. Να 'ρθώ αύριο να σας δω;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ευχαριστώ.

Λαίδη Μάρκων.
Μπορούσαμε κιόλας να πάμε με τ' αμάξι στο Πάρκο στες πέντε. Το καθετί φαίνεται τόσο δροσερό μέσα στο Πάρκο τώρα! Κυρία Σιέβελεϋ. Όχι όμως και οι άνθρωποι!

Λαίδη Μάρκων.
Μπορεί ο κόσμος νάνε λίγο εξαντλημένος από την υπερβολική κούρασι. Πολλές φορές έκανα την παρατήρησι πως η Σαιζόν, καθώς πηγαίνει, νερουλώνει τον εγκέφαλο. Εγώ νομίζω πως κάθε άλλο πράμα είναι προτιμώτερο από τη μεγάλη διανοητική κούρασι. Αυτή είναι το πιο χειρότερο απ' όλα. Κάνει τες μύτες των νέων κοριτσιών εξαιρετικά μεγάλες. Και δεν υπάρχει πιο δύσκολο για ένα κορίτσι που έχει μεγάλη μύτη παρά να βρη σύζυγο. Οι άνδρες τας αποστρέφονται. Καληνύκτα, αγαπητή! (Στη Λαίδη Τσίλτερν). Καληνύκτα, Γερτρούδη! (Φεύγει ακουμπισμένη στο μπράτσο του Λόρδου Κάβερσιαμ).

Κυρία Σιέβελεϋ.
Τι μαγευτικό σπίτι που έχετε, Λαίδη Τσίλτερν! Επέρασα μια θαυμάσια βραδυά. Με κατευχαρίστησε η γνωριμία του συζύγου σας.

Λαίδη Τσίλτερν.
Τι σας έκανε να θέλετε τη συνάντησι του συζύγου μου, Κυρία Σιέβελεϋ;

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ω, θα σας πω. Ήθελα να του προκαλέσω το ενδιαφέρο για το σχέδιο αυτό της Αργεντινής Διώρυγος, για το οποίο πιστεύω θ' ακούσατε. Και τον ευρήκα πολύ ευαίσθητο για το σκοπό, εννοώ. Σπάνιο πράμα για ένα άνδρα. Τον μετέπεισα σε δέκα λεπτά. Θα μιλήση αύριο βράδυ στη Βουλή ευνοϊκά για το ζήτημα. Πρέπει να πάμε στα γυναικεία θεωρεία να τον ακούσουμε, θα είναι μια λαμπρά ευκαιρία!

Λαίδη Τσίλτερν.
Κάποιο λάθος θα συμβαίνη. Το σχέδιο εκείνο δεν μπορούσε ποτέ νάχη την υποστήριξι του συζύγου μου.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ω, σας βεβαιώνω όλα είναι τελειωμένα. Τώρα πεια δε λυπούμαι για τ' οχληρό ταξίδι που έκαμα από τη Βιέννη. Ήτανε μια μεγάλη επιτυχία. Αλλά, βέβαια, το πράμα θα μένη πολύ μυστικό για εικοσιτέσσαρες ώρες.

Λαίδη Τσίλτερν.
(Με χαμηλή φωνή). Μυστικό; Μεταξύ ποιών;

Κυρία Σιέβελεϋ.
{Με λάμψι χαράς στα μάτια της). Μεταξύ του συζύγου σας κ' εμένα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Μπαίνοντας). Το αμάξι σας είν' εδώ, Κυρία Σιέβελεϋ.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ευχαριστώ! Καλησπέρα, Λαίδη Τσίλτερν! Καληνύκτα, Λόρδε Γκόαριγκ! Μένω στο Κλάριτσε. Δε νομίζετε πως μπορούσατε να περάσετε απ' εκεί;

Λόρδος Γκόαριγκ.
Αν το επιθυμήτε, Κυρία Σιέβελεϋ.

Κυρία Σιέβελεϋ.
Ω, μη γίνεσθε δα τόσο σοβαρός γι' αυτό, αλλέως θ' αναγκασθώ εγώ να περάσω από κοντά σας. Στην Αγγλία υποθέτω αυτό δύσκολα θα τόπαιρναν για en régle. Έξω εμείς είμαστε πιο πολιτισμένοι, θέλετε να με συνοδεύσετε κάτω Σιρ Ρόβερτ; Τώρα δα που έχουμε κι' οι δυο μας στην καρδιά τα ίδια συμφέροντα θα είμαστε μεγάλοι φίλοι ελπίζω!

(Πετιέται έξω ακουμπισμένη στο μπράτσο του Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Η Λαίδη Τσίλτερν πηγαίνει στο τελευταίο σκαλοπάτι και τους κυττάζει που κατεβαίνουν. Η έκφρασι του προσώπου της φανερώνει στενοχώρια. Ύστερα από λίγο συναντάται με μερικούς προσκαλεσμένους και απέρχεται μαζί τους σ' άλλο δωμάτιο υποδοχής).

Μάπελ Τσίλτερν.
Τι αποτρόπαιη γυναίκα!

Λόρδος Γκόαριγκ.
Να πάτε να κοιμηθήτε, Δεσποινίς Μάπελ.

Μάπελ Τσίλτερν.
Λόρδε Γκόαριγκ!

Λόρδος Γκόαριγκ.
Ο πατέρας μου μούπε να πάω να κοιμηθώ έχει τώρα μια ώρα. Δε βλέπω γιατί κ' εγώ να μη δώσω σ' εσάς την ίδια συμβουλή. Το κατ' εμέ πάντα περιφρονώ τις καλές συμβουλές. Αυτό είναι το μόνο που πρέπει να κάνη κανείς. Η καλή συμβουλή δε χρησιμεύει ποτέ σε κανένα.

Μάπελ Τσίλτερν.
Λόρδε Γκόαριγκ, εσείς πάντα με διώχνετε από την αλήθεια. Αυτό εγώ το νομίζω μεγάλο θάρρος από μέρος σας. Αφού μάλιστα δεν έχω και διάθεσι να μένω στο κρεβάτι ολάκερες ώρες. (Πηγαίνει στο σοφά). Μπορείτε νάρθετε και να καθίσετε αν θέλετε, και να μιλήσετε για όποιο άλλο πράμα στο κόσμο, μα όχι για τη Βασιλική Ακαδημία, την κυρία Σιέβελεϋ, ή για μυθιστορήματα στη Σκωτική διάλεκτο. Αυτά δεν είναι ενδιαφέροντα ζητήματα. (Το βλέμμα της πέφτει απάνου σε κάτι που είναι μισοκρυμμένο κάτω από το μαξιλάρι του σοφά}. Τι είν' αυτό: Κάποιος θάρριξε μια διαμαντένια καρφίτσα! Πολύ έμορφη, δεν είναι; (Του την δείχνει). Ήθελα να την έχω γω, μα η Γερτρούδη δε με θέλει να φορώ άλλο τίποτε από μαργαριτάρια, και εγώ τα έχω τόσο αηδιάσει. Κάνουν κανένα να φαίνεται τόσο άσχημος, τόσο καλός και τόσο διανοητικός, θαυμάζω ποιου τάχα νάνε αυτή η καρφίτσα.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Ποιός τάχα να την έρριξε.

Μάπελ Τσίλτερν.
Είναι ωραία καρφίτσα.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Είναι ωραίο βραχιόλι.

Μάπελ Τσίλτερν.
Δεν είναι βραχιόλι, είναι καρφίτσα.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Μπορεί να το μεταχειρισθούνε και για βραχιόλι. Το παίρνει από το χέρι της, και, βγάζοντας ένα πράσινο πορτοφόλι τοποθετεί μέσα προσεκτικά το κόσμημα, και το βάζει πάλι στην από μέσα τσέπη του σάκκου του με τη μεγαλύτερη αταραξία).

Μάπελ Τσίλτερν.
Τι κάνετε;

Λόρδος Γκόαριγκ.
Δεσποινίς Μάπελ, Θέλω να σας κάνω μια πολύ περίεργη παράκλησι.

Μάπελ Τσίλτερν.
(Με ζέσι). Ω, εμπρός παρακαλώ! Επερίμενα γι' αυτό όλο το βράδυ.

Λόρδος Γκόαριγκ.
(Είναι λίγο ταραγμένος, μα συνέρχεται). Μη πήτε σε κανένα πως έχω κοντά μου αυτή τη καρφίτσα. Αν κανείς γράψη και τη ζητήση, πέστε μου το αμέσως.

Μάπελ Τσίλτερν.
Αυτή είναι περίεργη παράκλησι.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Μάθετε λοιπόν πως αυτή την καρφίτσα την έδωσα σε κάποιον, χρόνια τώρα.

Μάπελ Τσίλτερν.
Εσείς την εδώσατε;

Λόρδος Γκόαριγκ.
Ναι.

(Η Λαίδη Τσίλτερν μπαίνει μονάχη. Οι άλλοι προσκαλεσμένοι φύγανε)·

Μάπελ Τσίλτερν.
Τώρα βέβαια θα σας καληνυκτήσω. Γερτρούδη! (Φεύγει).

Λαίδη Τσίλτερν.
Καληνύκτα, αγαπητή! (Στον Λόρδον Γκόαριγκ). Είδατε ποιαν έφερε μαζί της εδώ απόψε η Λαίδη Μάρκων.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Ναι. Ήτανε μια δυσάρεστη έκπληξι. Για ποιο σκοπό ήλθ' εδώ;

Λαίδη Τσίλτερν.
Για να προσπαθήση φαίνεται να πείση το Ροβέρτο να υποστηρίξη κάποιο δόλιο σχέδιο, στο οποίον αυτή ενδιαφέρεται. Πρόκειται για την Αργεντινή διώρυγα.

Λόρδος Γκόαριγκ.
Ευρήκε και τον άνθρωπο! δεν είναι έτσι;

Λαίδη Τσίλτερν.
Αυτή δεν είναι ικανή να καταλάβη ένα τίμιο χαρακτήρα σαν τον άνδρα μου!

Λόρδος Γκόαριγκ.
Βέβαια. Και θα την έπαθε άσχημα υποθέτω αν εδοκίμασε να μπλέξη το Ροβέρτο στα δίκτυα της. Είναι περίεργο πώς οι έξυπνες γυναίκες κάνουνε τέτοια φοβερά σφάλματα.

Λόρδος Τσίλτερν.
Του τέτοιου είδους τις γυναίκες εγώ δεν τις θεωρώ έξυπνες. Τις θεωρώ κουτές!

Λόρδος Γκόαριγκ.
Το ίδιο σημαίνει επάνω-κάτω. Καληνύκτα. Λαίδη Τσίλτερν!

Λαίδη Τσίλτερν.
Καληνύκτα!

(Μπαίνει ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Τι φεύγετε, αγαπητέ Αρθούρε; Σταματάτε λιγάκι!

Λόρδος Γκόαριγκ.
Φοβούμαι πως δε θα μπορέσω, ευχαριστώ. Υπεσχέθηκα να περάσω μια ματιά από του Χάρτλωκ. Έχουν εκεί πιστεύω μια πάντα από Ουγγαρέζους μουσικούς, θα γυρίσω γρήγορα. Χαίρετε! (Φεύγει).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Πόσον έμορφη φαίνεσαι απόψε, Γερτρούδη!

Λαίδη Τσίλτερν.
Ροβέρτε, δεν είν' αλήθεια, αι; Δεν έχεις σκοπόν να βοηθήσης υποστηρίζοντας την Αργεντινή εκείνη κερδοσκοπία; Αδύνατο πράγμα!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Ξαφνίζεται). Ποιος σου είπε πως έχω τέτοιο σκοπόν;

Λαίδη Τσίλτερν.
Αυτή η γυναίκα που μόλις έφυγε, η Κυρία Σιέβελεϋ, ως ονομάζει τώρα τον εαυτό της. Ήθελε μ' αυτό να με βρίση, Ροβέρτε, εγώ ξέρω αυτή τη γυναίκα. Εσύ δεν τη ξέρεις. Ήμαστε μαζί στο σχολειό. Ήτανε μια ψεύτρα, άτιμη, κ' εξασκούσε χυδαία επιρροή απάνω σε όσους μπορούσε να κερδίση την εμπιστοσύνη και τη φιλία τους. Εγώ την εμισούσα, την περιφρονούσα. Έκλεφτε πράγματα. Ήτανε μια κλέφτρα. Τη διώξανε γιατ' ήταν κλέφτρα. Γιατί να την αφήνης να σε τραβά από την μύτη;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Γερτρούδη, ό,τι μου λες μπορεί νάν' αλήθεια, μα συνέβησαν εδώ και τόσα χρόνια τώρα. Είναι καλύτερα να λησμονηθούν! Η Κυρία Σιέβελεϋ μπορεί και νάλλαξε από τότε. Δεν πρέπει κανείς αποκλειστικά να κρίνεται από το παρελθόν του.

Λαίδη Τσίλτερν.
(Με θλιβερό τόνο). Το παρελθόν είναι κείνο που δείχνει τον άνθρωπο ποιος είναι. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που πρέπει να κρίνωνται οι άνθρωποι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Αυτό είναι ένα ρητό πολύ σκληρό, Γερτρούδη!

Λαίδη Τσίλτερν.
Είν' ένα αληθινό ρητό Ροβέρτε. Και τι ήθελε τάχα να πη με το να κομπάζη πως σε κατάφερε να τη βοηθήσης για ένα πράμα που χίλιες φορές σ' άκουσα να λες πως είναι το πιο άτιμο και δόλιο σχέδιο που φάνηκε ποτέ στην πολιτική ζωή;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Δαγκάνει τα χείλη του). Έσφαλα στις σκέψεις που έκανα. Όλοι μας μπορούμε να πέσωμε σε λάθη.

Λαίδη Τσίλτερν.
Μα χθες ακόμα μούλεγες πως έλαβες την έκθεσι της Επιτροπής, και πως ολόκληρο το έργο είναι καταδικασμένο.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Βηματίζει απάνω-κάτω). Έχω λόγους τώρα να πιστεύω ότι η Επιτροπή ήτανε επηρεασμένη ή χωρίς άλλο, κακά πληροφορημένη. Εκτός τούτου. Γερτρούδη, ο δημόσιος και ιδιωτικός βίος είναι δυο πράγματα διαφορετικά. Έχουνε διαφορετικούς νόμους, και διαφορετικά ελατήρια.

Λαίδη Τσίλτερν.
Έπρεπε και τα δυο να παρουσιάζουνε τον άνθρωπο, αληθινά ποιος είναι. Δεν βλέπω καμμιά διαφορά μεταξύ τους.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Σταματά). Στην παρούσα υπόθεσι, για ζήτημα πρακτικής πολιτικής, άλλαξα γνώμη. Αυτό είν' όλο.

Λαίδη Τσίλτερν.
Όλο;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Αυστηρά). Ναι!

Λαίδη Τσίλτερν.
Ροβέρτε! Ω! είναι φοβερό νάχω να σου κάνω μια τέτοια ερώτησι — Ροβέρτε, μου λες όλη την αλήθεια;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Γιατί μου κάνεις μια τέτοια ερώτησι;

Λαίδη Τσίλτερν.
(Σε λίγο). Γιατί δεν απαντάς σ' ό,τι σε ερωτώ;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
(Κάθηται). Γερτρούδη, η αλήθεια είν' ένα πολύπλοκο πράμα κ' η πολιτική μια πολύπλοκη δουλειά. Υπάρχουνε τροχοί μέσα σε τροχούς. Μπορεί κανείς νάχη κάποιες υποχρεώσεις σε άλλους που πρέπει να τις πληρώση. Αυτά έχει η πολιτική, κι' αργά ή γρήγορα κανείς είναι υποχρεωμένος να τα συμβιβάζη. Έτσι γίνεται παντού.

Λαίδη Τσίλτερν.
Να τα συμβιβάζη; Ροβέρτε, γιατί μιλάς τόσο διαφορετικά απόψε από άλλες φορές που σάκουσα να μιλάς; Γιατί άλλαξες;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Εγώ δεν άλλαξα. Μονάχα οι περιστάσεις αλλάσσουν τα πράγματα.

Λαίδη Τσίλτερν.
Οι περιστάσεις δεν έπρεπε ποτέ ν' αλλάζουνε τις αρχές!

Σιρ Ρόμπερτ Τσίλτερν.
Μ' αν σούλεγα.

Λαίδη Τσίλτερν.
Τι;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Πώς ήταν ανάγκη, μεγάλη ανάγκη;

Λαίδη Τσίλτερν.
Δε μπορεί ποτέ να είν' ανάγκη να κάμωμε κάτι τι που δεν είναι τίμιο. Δεν είναι, Ροβέρτε, ναι, πες μου πως δεν είναι. Γιατί νάνε; Τι κέρδος θάχες; Χρήματα; Δεν έχουμε ανάγκην από χρήματα! Και χρήματα που προέρχονται από μολυσμένη πηγή είν' εξευτελισμός. Δύναμι; Μα η δύναμι μονάχη δεν είναι τίποτε. Τι είναι λοιπόν; Ροβέρτε, πες μου γιατί θες να κάνης αυτό τ' άτιμο πράμα!

Σιρ Ρόμπερτ Τσίλτερν.
Γερτρούδη, δεν έχεις δικαίωμα να μεταχειρίζεσαι αυτή τη λέξι. Σου είπα πως ήτανε ζήτημα λογικού συμβιβασμού. Δεν είναι τίποτε παραπάνω απ' αυτό.

Λαίδη Τσίλτερν.
Ροβέρτε, αυτά όλα είναι καλά και άγια για κάθε άλλον, γι' ανθρώπους που θεωρούνε τη ζωή απλώς ως μια χυδαία κερδοσκοπία· μα όχι για σε. Ροβέρτε, όχι για σε. Εσ' είσαι διαφορετικός. Όλη τη ζωή σου εσύ την έζησες διαφορετικά από τους άλλους. Εσύ δεν άφησες ποτέ τον κόσμο να σε μολύνη. Μπροστά στον κόσμο καθώς και σ' εμένα εσύ ήσουνα πάντα ένας ιδεώδης. Ω! μένε ακόμη έτσι ιδεώδης. Τη μεγάλη αυτή κληρονομιά μη τη πετάξης — το φιλντισένιο αυτό πύργο μη τον καταστρέψης. Ροβέρτε, οι άνδρες μπορούν ν' αγαπήσουν ό,τι είναι κατώτερο απ' αυτούς — πράγματα ανάξια, στιγματισμένα άτιμα. Εμείς οι γυναίκες λατρεύουμε όταν αγαπούμε· και σαν χάσουμε τη λατρεία μας, χάνομε το παν. Ω! μη καταστρέψης την αγάπη που έχω για σένα, μη τη καταστρέψης!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Γερτρούδη!

Λαίδη Τσίλτερν.
Ξέρω πως υπάρχουνε άνθρωποι με τρομερά μυστικά στη ζωή τους — άνθρωποι που διεπράξανε κάποια αισχρότητα και που σε μια κρίσιμη στιγμή θα πληρώσουνε γι' αυτή, Ξανακάμνοντας μιαν άλλη αισχρότητα. — Ω! μη μου πης πως είσαι και συ τέτοιος σαν αυτούς! Ροβέρτε, είναι στη ζωή σου κανένα μυστικό άτιμο ή μισητό; Πες μου, πες μου αμέσως, ότι...

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Τι ότι;

Λαίδη Τσίλτερν.
(Μιλεί με χαμηλή φωνή). Ότι μπορούμε να ζήσουμε χωριστά.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Να ζήσουμε χωριστά;

Λαίδη Τσίλτερν.
Ότι μπορούμε να ζούμε χωριστά ολωσδιόλου, θάτανε καλλίτερο και για τους δυο μας.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Γερτρούδη, τίποτε δεν είναι στη περασμένη μου ζωή που συ να μη το ξέρης.

Λαίδη Τσίλτερν.
Ήμουνα βεβαία γι' αυτό, Ροβέρτε, ήμουνα βεβαία γι' αυτό. Μα γιατί να πης εκείνα τα φοβερά πράματα, που ήτανε τόσον ανάρμοστα για σε; Ας μη ξαναμιλήσουμε γι' αυτό το ζήτημα. Θα γράψης, δεν είνε, στη Κυρία Σιέβελεϋ, και να της πης πως δε μπορείς να υποστηρίξης το σκανδαλώδες σχέδιο της; Αν της έδωσες καμμιά υπόσχεσι πρέπει να την πάρης πίσω, αυτό είν' όλο!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Πρέπει να της γράψω και να της πω αυτό;

Λαίδη Τσίλτερν.
Βέβαια, Ροβέρτε! Αμέ τι άλλο να κάνης;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Μπορούσα να την δω προσωπικώς, θάτανε καλύτερα.

Λαίδη Τσίλτερν.
Δεν πρέπει να την ξαναδής ποτέ Ροβέρτε. Δεν είναι γυναίκα που πρέπει πεια να της μιλήσης. Δεν είναι άξια να μιλή σ' άνθρωπο καθώς εσέ. Όχι· πρέπει να της γράψης αμέσως, τώρα, αυτή τη στιγμή, και να της λες καθαρά ότι η απόφασί σου είναι τελείως αμετάτρεπτη!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Να γράψω αυτή τη στιγμή!

Λαίδη Τσίλτερν.
Ναι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Μα είναι τόσο αργά. Πλησιάζουνε οι δώδεκα.

Λαίδη Τσίλτερν.
Αυτό δεν πειράζει. Πρέπει να μάθη αμέσως ότι σε παρενόησε — και πως εσύ δεν είσαι άνθρωπος να κάνης τίποτε πρόστυχο δόλιο ή άτιμο. Γράψε δω, Ροβέρτε. Γράψε πως αρνείσε να υποστηρίξης το σχέδιο της, επειδή το θεωρείς για άτιμο σχέδιο. Ναι — γράψε τη λέξι άτιμο. Εκείνη ξέρει τη σημασία της. (Ο Ρόβερτ Τσίλτερν κάθεται και γράφει επιστολή. Η γυναίκα του την παίρνει και τη διαβάζει). Ναι, αυτό θάνε αρκετό. (Κτυπά το κουδούνι). Και τώρα το φάκελλο. (Εκείνος γράφει το φάκελλο σιγά-σιγά. Μπαίνει ο Μέισον). Στείλε αμέσως αυτό το γράμμα στο ξενοδοχείο Claridge. Δεν έχει απάντησι, (Ο Μέισον φεύγει. Η Λαίδη Τσίλτερν γονατίζει κοντά στο σύζυγό της και τον αγκαλιάζει με τα δυο της χέρια). Ροβέρτε, η αγάπη μας δίνει το ένστικτο να βλέπουμε καλύτερα τα πράγματα. Αισθάνομε απόψε, πως σ' έσωσα από κάτι που μπορούσε να είναι κίνδυνος για σε, από κάτι που μπορούσε να κάνη τον κόσμο να σε τιμά λιγώτερο απ' ό,τι σε τιμά. Δεν νομίζω πως νοιώθεις αρκετά, Ροβέρτε, ότι συ έφερες στην σύγχρονη πολιτική ζωή μια πιο ευγενική ατμόσφαιρα, μια ωραιότερη σχέσι προς τη ζωή, ένα πιο ελεύθερο αέρα αγνοτέρων σκοπών και υψηλοτέρων ιδανικών. Εγώ το ξέρω αυτό, και για τούτο σ' αγαπώ, Ροβέρτε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Ω, να μ' αγαπάς πάντα, Γερτρούδη, να μ' αγαπάς πάντα!

Λαίδη Τσίλτερν.
Πάντα θα σ' αγαπώ, γιατί πάντα θα ήσαι άξιος της αγάπης. Χρωστούμε ν' αγαπούμε το υπέροχο όταν το βλέπουμε! (Τον φιλεί σηκώνεται και φεύγει).

(Ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν βηματίζει απάνω-κάτω για μια στιγμή· κατόπιν κάθεται και κρύβει το πρόσωπο του μέσα στα χέρια του. Ο υπηρέτης μπαίνει κι' αρχίζει να σβύνη τα φώτα. Ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν κυττάζει απάνω).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.
Σβύσε τα φώτα, Μέισον, σβύσε τα φώτα!

(Ο υπηρέτης σβύνει τα φώτα. Τα δωμάτιο σκοτεινιάζει σχεδόν. Το μόνο φως που υπάρχει έρχεται από το μεγάλο κηροπήγιο που κρέμαται απάνω από τη σκάλα και φωτίζει την ταπετσαρία που παριστά τον θρίαμβον του Έρωτα).